Owszem, pani. Poszukujemy kwiatu paproci. Potrzebujemy go do pokonania Andromedy. Stratovairus i Lenabeth doradzili nam, byśmy prosili cię, pani, o pomoc... wiemy, że tylko nieumarła osoba związana z wampirem lub wampirzycą może odnaleźć ten kwiat... jak widzisz, jest wśród nas taka osoba...

Bardzo szukamy, i prosimy o pomoc.

Ale... co się właściwie stało? Jak mamy się dostać do Areny? Na Arenę? Wiadomo, o co chodzi? Co nam tam grozi? Czy możesz nam jakoś pomóc?

Yay, może spotkamy Twórcę, mojego pana i władcę... A przynajmniej taką rolę ma w CRPG.

A teraz opowiadaj grzecznie co się stało i jak się wydostałaś, prosimyyy.

Tak szczerze to nic nie zrozumiałem, ale może dlatego, że jestem nieumarłym. Móóóóózgiiii... A nie, przepraszam.
No cóż, raz kozie śmierć... Czy przeniesiesz nas na Arenę? Przy okazji spotkamy drugą grupę no i zabiję Mątka.

Przenieś nas na arenę i tak się nudzimy.

Ujmę to tak... jaką masz inną możliwość powrotu? Jaką inną mamy możliwość znalezienia kwiatu? To z pewnością niebezpieczne, ale trzeba spróbować, bo to jedyna nadzieja. Twoja i nasza. Przenoś nas.

Oooo, Nesti. Witaj.

No cóż, panie Nestardiel. Spotkałeś już naszych towarzyszy, teraz spotykasz nas... i co? Zabijesz nas? Uwięzisz, jak Władców? Phi. Dotąd już dwa razy zginąłem, kilka razy zostałem uwięziony, wielokrotnie poraniony i kilkukrotnie postawiony przed trudnym wyborem. Nie zrobisz mi nic, co może mnie przerazić. Nie dam ci tej satysfakcji. Reszta też nie.

- Czy was zabiję? hihihi.. Głupiuteńkie pytanie. Niee, oni was zabiją. Hihihi - zaśmiał się.

Naraz zza drzew wyskoczył strasznie gruby rudy lis i nie mając niczego przy sobie zaczął krzyczeć " NAAA CZARNEEEGO ". Najprawdopodobniej chciał zrobić krzywdę Czarnoksiężnikowi.
Możliwe jednak, że był to również jakiś znak do ataku. Lis stał przed swoim przeciwnikiem i nie mając bliżej określonego planu, najpewniej czekał na jego kolejny ruch.

Z kolei stojący przy jednym z kwiatów Ż. Art przeżył niemały szok, kiedy roślina najzwyczajniej w świecie ożyła i używając swoich ostrych szczęk, chciała uformować jego ciało na nowo.
Zdemotywowała się jednak, gdy poczuła, że ma w swoim środku martwą materię organiczną i szybko ją wypluła. Oszołomiony Art stał się centralnym punktem pomiędzy Małpą ze strzałami i Różowym słoniem, który jak się okazało, trzymał w ręce topór.

Najbardziej zastanawiający był jednak kogut w czarnym płaszczu, który ruszył na mnie i Maksia z.. piżamą i.. skarpetą. Choć rzucił tym drugim w stronę mojego ukochanego i spowodował, że ten padł na ziemię, nie zrobił mu nic złego. Szybko przecięłam skarpetę mieczem i odrzuciłam ją jak najdalej. Piżamę niedługo później czekał bardzo podobny los. Przystawiłam kogutowi miecz do gardła i bardzo grzecznie zapytałam.
- Czy kolega się oby na pewno dobrze czuje?

W momencie naszej nieuwagi, okazało się, że osamotniony został Olexo. To właśnie przed nim stała grubawa żaba z wąsami, ubrana na czarno. To ona dyrygowała działaniami Słonia i Małpy. Jego poddani momentalnie rzucili się na nieświadomego niczego koguta i równie szybko pozbawili go życia.

- To teraz na kreta w czarnym kapeluszu! - wymamrotała żaba.

Jakby jeszcze tego było mało, pojawiła się kura w fioletowym ubraniu. Była jakaś taka... no cóż nie w nastroju. Znaczy... Aż za bardzo w nastroju. Zaczęła tańczyć, podskakiwać, a w ostateczności wbiła nóż w serce swojemu czarno-białemu koledze, który niedługo później opadł na ziemię.

W oddali dało się spostrzec kogoś, kto mógłby przypominać diabła tasmańskiego. Miał również czarny ubiór i najprawdopodobniej modlił się za głupotę swoich przyjaciół.

- O co wam do diabła chodzi?! - zapytał zdezorientowany Maxwell.

- Pamiętajcie, jeśli nie zabijecie dwóch osób to nici z naszej umowy. Hihihihi - zaśmiał się w oddali Nestardiel.

Czarnoksiężnik:



Ż. Art:





Olexo2:



Autor8:



AdamZet27:



Rolę Olexo przejmuje Autor