Pełna nazwa: Република Србениjска,
Republika Srbenijska, Republika Srbenijska. Używa się czasem nazwy
Република Србењи (
Republika Srbenji, Republika Srbenii).
Nazwa skrótowa: Србења, Srbenja
Ustrój: demokracja
Stolica: Igstroje (
Игстроје)
Język urzędowy: srbenijski, zapisywany metodzicą lub alfabetem nordyńskim
Typ: państwo średnie
Prezydent: Kadovan Raradžić (
Кадован Рараџић)
Organizacja: Pakt Międzykontynentalny (Miežkontinental'noj sporazum), Human Problems, Unia Suchtalańska, Pact For Help Microstates
Ludność: 37 990 000
Kwestia religijna: państwo świeckie, ale dominuje prawosławie.
Flaga:Hymn: Bóg jest Srbenem,
Bog je Srbenin,
Бог је СрбенинHistoria:Państwo powstało najpierw wokół Igstrojskiego Grodu ok. roku 950, w ciągu wieków systematycznie się rozrastając. Szybko przyjęło chrzest w obrządku prawosławnym. Dawny, runiczny język srbenijski zaczęto zapisywać wyłącznie nowym alfabetem - metodzicą. Rozwinął się kult ikon. W 1134 r. nowy król srbenijski Milogast II Chromy rozpoczyna swą misję jednoczenia wszystkich ziem zamieszkałych przez ludność srbenską (tereny obecnej Republiki oprócz jej południowych skrawków, ale za to z częścią zachodniej Khaklazji). W 1158 spełnia ją po bitwie pod Slvovicą, pokonując siły Nordyjczyków. Sam jednak ginie, a jego trzej synowie toczą wojny o władzę. Rozpoczyna się trzyletnia wojna domowa, z której zwycięsko (dzięki intrygom) wychodzi średni syn Milogasta, Vartivuj I Piękny.
W XIV wieku umiera ostatni potomek Vartivuja, Radovan Ubogi. W tym czasie Igstroje zostaje spalone przez Schwertyzów, którzy odbierają ziemie na zachód od stolicy, zasobne w żelazo. Na tron, po kilku skrytobójstwach, wstępuje kanclerz Radovana, Faust I, zakładając dynastię Faustynów. Za swą stolicę obiera sobie rozwijające się miasto Krkać. Igstroje popada w ruinę.
Nadchodzi wiek szesnasty, a z nim renesans. Faustynowie jeszcze w 1430 oddają ruiny Igstroje i okoliczne ziemie w dzierżawę rodowi Evrestów, wywodzącego się od bękarta Milogasta, chłopa Michoiła Evresta. Nie wiedzą, że niosą na siebie zgubę - obrotna rodzina z wieloletnimi tradycjami kupieckimi szybko rozwija swoje wpływy, prowadzi własny handel zagraniczny, ma nawet własną armię. Upośledzony król Vartivuj III Ślinny bez oporów przyjmuje Raroća Evresta na stanowisko swojego kanclerza. Raroć dzierży w szczytowym okresie swych sukcesów jeszcze buławę hetmańską (traci po spadnięciu ze schodów i przykuciu do łóżka) i doprowadza do mianowania własnego bratanka na Patriarchę Krkaća - najwyższego duchownego w kraju.
Evrestowie prowadzą prywatną wojnę ze Schwertyzią i w 1563 odbierają zagarnięte dwieście lat wcześniej tereny. Rok później uderzają na Krkać, żeby przejąć władzę w państwie. Wojna domowa nie trwa długo, bo niewielu możnych sprzymierza się z ociemniałym królem. Vartivuj wypada z okna krzycząc, że jest Bogiem. Na tron wstępuje Rakoć Evrest - syn Raroća, który, sparaliżowany od pasa w dół, wolał kierować potomkiem niż sprawować oficjalną władzę. Stolica wraca do Igstroje.
Evrestowie rządzą do 1801 roku, przez większość czasu utrzymując Srbeniję w złotym wieku kultury i potędze. Ostatni władcy tej dynastii zaczynają jednak coraz bardziej uciskać chłopów i mieszczaństwo, sytuacja nie podoba się też części arystokracji. We wspomnianym 1801 roku wybucha tzw. Rewolucja Dmuchawców, która obala stary porządek i wprowadza republikę. Rząd Tymczasowy szybko uspokaja sytuację w kraju i rozpoczyna się okres stabilizacji. Kultura znów się rozwija - w 1821 roku powstaje Srbenijski epos narodowy "Król Miłogast".
W 1836 Evrestowie na krótko przejmują tron po zamachu stanu dokonanym przez partię monarchistyczną "Rojalistyczny Ład". Po pięciu latach nieudolnych rządów król Kadovan IV z własnej woli abdykuje i udaje się na wygnanie.
W 1870 wprowadzony zostaje obowiązek szkolny. Licealiści piszą pierwszą maturę w historii Fur.
W 1904 władzę przejmują socjaliści i dzierżą ją aż do 1932, kiedy wybucha wojna domowa, która powoduje rozbad Srbenji na cztery państwa: Bochnię, Madecemonię, Srbeniję i Chrvatskę. Srbenija zachowuje stolicę w Igstroje.
Taki układ trwa do lat 90., państwa pozostają w stanie zimnej wojny.
W latach 90. przywódcy wszystkich czterech republik decydują się na zjednoczenie. Nie podoba to się jednak bojówkom komunistycznym i nacjonalistycznym, które dokonują aktów terrorystycznych na terenie całego kraju. W 1993 na prezydenta wybrany zostaje urzędujący do dziś Kadovan Raradžić. Po czystce ludności w Slvovicy (jednego z głównych ośrodków popierania powstańców, podobno) i sukcesach wojennych, a także śmierci przywódców bojówek we wspólnej akcji PIO, zapanowuje pokój.
