To w takim razie zgłoś się do konkursu poetyckiego. Napisz do 30 kwietnia wiersz na temat "Samotność dziecka" i wyślij go gdzieśtam i wygraj cośtam. Nie znam szczegółów, coś p.od pol wspominała Nie no, na serio to bardzo zgrabny wierszyk. <hehe>

A ktoś wie co to jest klawikord?

Czy byś mogła napisać cały wiersz???

Za krótkie, ale doceniam starania .

Nie, nie ma tematu...

Mój poemat:
Tak samo z nią tak samo bez niej
Sam to wymyśliłem!

Dobrze Sandi piszę cały wiersz ale to będzie bardzo długi post...
Jan Lechoń
Mochnacki
Mochnacki jak trup blady siadł przy klawikordzie
I z wolna jął próbować akord po akordzie.
Już ściany pełnej sali w żółtym toną blasku,
A tam w kącie kirasjer w wyzłacanym kasku,
A tu bliżej woń perfum, dam strojonych sznury,
A wyżej, na galerii-milcz serce!-mundury.
Tylko jeden krok mały od sali go dzieli,
Krok jeden przez wgłębienie dla miejskiej kapeli-
On wie, że okop hardy w tej przepaści rośnie,
Więc skrył się za okopem i zagra o wiośnie.

Rozpędził blade palce świergotem w wiolinie
I mały, smutny strumień spod ręki mu płynie.
Raz w raz rosa po białej pryska klawiaturze
I raz po raz w wiolinie kwitną polne róże.
Rosną. Większe, smutniejsze, pełniejsze czerwienią.
Coraz niżej i niżej, uschną, w bas się zmienią!
Nie. Równo, równo rosną w jakiś smutny taniec,
Rozdrganą klawiaturę przebłagał wygnaniec,
I nagle się rozpłakał po klawiszach sztajer,
Aż poszedł szmer po sali, sali biedermeier.
Głupio, sennie, bezmyślnie kręci się i kręci.
Jakieś myśli chce straszne wyrzucić z pamięci,
Do piersi jakąś białą przytulił pieśń drżącą
I czuje tuż przy piersi nieznośne gorąco,
I tysiąc świateł wo czach, wczyjejś twarzy dołki,
I zapach białej sukni, ubranej w fijołki.
Nagle złoty kirasjer poruszył się w kącie,
Sto myśli, jak kanonier, stanęło przy loncie,
Stu spojrzeń obcej przeszyły go miecze.....

O Jezusie, tego jest jeszcze dwa razy tyle, dokończę Ci w najbliższym czasie. A jak uważsz że jest to za długie to mogę zaaplikować Ci coś inego.

Super wiersz, ale trudny...jak mówisz, że tego jest 2 razy tyle to się na niego nie zdecyduję...narazie myślę o tym wierszu:


NARODZINY MIŁOŚCI

Miłość cierpliwa...
Gdy w drzwi zastuka,
kto Jej otworzy?
Lecz Ona puka.
Swą cierpliwością
kamienie skruszy.

Miłość jasnością...
Wśród życia mroku,
wśród niebezpieczeństw
można się schronić
tuż przy Jej boku.

Miłość pokorna...
Chociaż przepiękna,
żyje dla innych,
siebie nie widzi.
Daje, nie bierze,
dlatego piękna.

Miłość wszystko przetrzyma...
Cudze ciężary
na barkach nosi
pomimo trudu,
mimo cierpienia.
Sama jest siłą,
wszystko przetrzyma.

Miłość wyzwala...
Pytasz od czego?
Od nienawiści i od zazdrości,
od egoizmu, pychy nadętej...
Od czego jeszcze?
Od tego, co męczy.
Miłość przebacza -
miłość wyzwala.

Miłość nagrodą...
Bo gdy przychodzi,
przynosi: radość,
pokój, nadzieję.
Przemienia życie,
już nie odchodzi.

Miłość nadzieją...
Chcesz nowe życie?
Chcesz wschodu słońca?
Otwórz swe serca i zaproś Miłość.
Otwórz szeroko,
ufaj do końca!

Dariusz Gliński



Ten przynajmiej nie jest aż taki trudny

Fajny i prosty do nauczenia. No i widzisz, sama sobie poradziłaś

To nie ty to wymyśliłaś podałaś przecież autora

Ale zrozum że to jest konkurs recytatorski a nie poetycki

No dobrze ale chodzi oto żeby samemu wymyśleć!

Jak to samemu? Przecież sandi chciała wiersz na konkurs RECYTATORSKI

Aha dobra bo nie zrozumiałem!

Nic się nie stało...sama na początku pomyliłam te pojęcia...