Jak bym był nauczycielem to bym wstawił ci 6 za rysunki

Kiedy następny rozdział. Opowiadanie jest strzasznie coolowe.

Korekta: Kiedy następny rozdział? Opowiadanie jest strasznie coolowe

Ps: Sorry za drugi post.

Może dacie ocenę?jak dacie pozytywną to napiszę następny rozdział.Może nawet jeszcze dziś...

Bardzo fajne opowiadanie! Ocena: 10000000000000000000/10.

Dzięki.opowiadanie powinno być popołudniu.

Będzie jutro, ale uprzedzam że z samego rana. I moglibyści wystawić ocenę?Np: 7/10.

Sorry za triple posty.I gdzie ta ocena?

Rozdział XII pt: „Przeznaczenie”.

...Przerwało, a konkretnie przerwała pewna nimfa.Reksiu to ja napisałam do ciebie list, który ukryłam w Kretallu.Powiedziała nimfa.Jak masz na imię?Zapytał Reksio zaciekawiony bardzo, bo pierwszy raz widział nimfę.Mam na imię Euralia i muszę ci powiedzieć coś ważnego Reksiu.Co takiego?Spytał zdziwiony Reksio.Musisz ze mną natychmiast iść do Dalekolandii.Odpowiedziała Euralia.Ale po co?Padło pytanie.Powiem ci wszystko po drodze.Powiedziała.No dobrze chodź Kretesie.Zawołał Kretesa Reksio.Nie!On nie może iść!Takie jest twoje przeznaczenie.Masz przejść tę misję sam!Pszeszkodziła nimfa.Nie może?Jest moim najlepszym przyjacielem, musi iść!Przeciwstawił się Reksio.Nie może!No już dobrze, dobrze.A czym dostaniemy się do Dalekolandii?Spytał nasz dzielny pies.Jestem nimfą.Umiem czarować.PUFF!I już nie było naszych bohaterów.Znaleźli się w pięknym zamku.Co mam zrobić?Zapytał Reksio.Euralia wytłumaczyła Reksiowi wszystko i nagle znikła.
Miało to być zdobycie góry Front Krzeverest (mont everest),znalezieniu w lesie "Kwiatu Paproci",uparzenie z niego ziółek dla duchów,ujażmić byka Franka,zaprzyjaźnienie się z samotnikiem leśnym Reksiadem,nauczyć się jeździć na duchwozie,i ostatnie najtrudniejsze:uratowanie duchowej księżniczki z zamku hrabiego Reksiuli.Reksio więc zabrał się do pierwszego zadania:zdobycia góry Front Krzeverest.Jednak Reksio nie miał ani odpowiedniego sprzętu, ani nie wiedział gdzie znajduje się ta góra.Reksio wyszedł z zamku, po czym udał się do miasta, które zobaczył z daleka.Dzieeń dobry.Przywitał się Reksio.Czego chcesz nieznajomy?Jak się nazywasz?Spytał wieśniak.Reksio.Szukam drogi na Front Krzeverest i odpowiedniego sprzętu.Na pewno tego chcesz?Mówią, że na szczycie czai się straszna bestia... Nie radziłbym ci tam iść... Wszyscy, którzy tam poszli nie wrócili... Ale jeśli wolisz to idź do Alberta Daltoona.Sprzedaje ekwipunki sportowe.Poradził wieśniak.Ale ja nie mam pieniędzy.Nie skodzi.Albert to stary druch.Pozwoli ci wziąć kilka z rzeczy, ale musisz wykonać dla niego przysługę.A może nie?Starsznie to skomplikowane i w sumie bez sęsu... Musi mnie Albert zwolnić...
Dziękuję panu.Idę do tego Alberta.Powiedział Reksio i jak wspomniał poszedł do Alberta.Dzięń dobry Albercie.Powiedział Reksio wchodząc do sklepu.Dzień dobry.Czego pan chce?Mógłbum dostać ciepłą czapkę, i sweterek, bo wybieram się na Front Ev... Cicho!Chcesz żebym stracił klijentów?Jeśli tak ci zależy to dam ci to za darmo.Dziękuję panu.Do widzenia.Tak, do widzenia.Reksio się przebrał i wyruszył na wyprawę.Wdrapywał się bradzo, ale to bardzo długo.Dopiero póżnym popołudniem dotarł na szczyt.PSSSS!Co to było?!Przestraszył się Reksio.Nagle z groty na szczycie wybiegł... królik!Witaj mały!Gdzie są wędrowcy, którzy tu przyszli?Są tam, w grocie.Reksio wszedł do groty.Nie było tam nic oprócz małe, czerwonej chorągiewki.Reksio ją podniósł.Wyszedł z groty, a zając zamienił się w znaną nam Euralię.Brawo Reksiu!Pochwaliła go Euralia.Ale gdzie są inni wieśniacy?To ty byłeś wybrańcem więc przeteleportowałam ich do zamku.Więc czemu nie ma ich w wiosce?Nie wrócili z zamku.Są tam pełne luksusy.Woleli zostać.Dobrze!Reksio wykrzyknął wbijając chorągiewkę do śniegu.Zrobie ci zdjęcie!PSTRRYK!

Pięknie wyszło!O tak!No dobra, zabieram się za drugie zadanie...
C.D.N.

CZY REKSIOWI UDA SIĘ WYKONAĆ WSZYSTKIE ZADANIA?
PO CO REKSIO ROBI TE ZADANIA?
DLACZEGO KRETES NIE MÓGŁ IŚĆ Z REKSIEM?
I GDZIE JEST KWIAT PAPROCI?
Tego dowiecie się w rozdziale XIII pt: „Kwiat paproci”.

Sorry za cztery posty pod rząd, ale chcę powiedzieć, że już nie piszę.Nikt nie komentuje... to tak jakbym pisał po nic. Jak ktoś zakomentuje, to napiszę.Ale teraz...

Kondi, pisz proszę, Twoję opowiadanie jest świetne! Kondi proszę pisz!

Dobra, robię recenzję.
Zalety: Dobra i przejrzysta treść , piękne rysunki na 6 w szkole








Minusy: w niektórych rozdziałach trzeba czytać jeszcze raz poprzedni rozdzizał, bo nie pamięta się co się wczoraj czytało... ale to już przeszłość. Już tego problemu nie ma.

Dziękuję.Teraz dopiero zobaczyłem, że bardzo nie dotrzymuję terminów. Postaram się temu zaradzić.Następny rozdział jutro.

Nawet uwinąłem się na dzisiaj:
Rozdział XIII pt: „Kwiat paproci”.
Reksio zszedł z góry prosto do lasu.Szedł obok rwącego potoku.Szedł i szedł, a potok coraz bardziej się rozszeżał.Na oko Reksia to nie był już potok, a wielka rzeka!Nagle Reksio usłyszał szum.Ale nie liści, nie wiatru, a szum wody.kierował się więc słuchem.Po krótkiej drodze doszedł do wodospadu.Za wodospadem majaczyła jakaś postać.Była ledwo widoczna, prawie niewidzialna.Wszedł za ścianę wody i zobaczył syrenę.Syrena przepchnęła się obok Reksia, jakby bała się go.Wskoczyła do rzeki.Reksio zaczerpnął głęboki oddech i także wskoczył.Jednak kiedy zanurkował już nie mógł znaleźć syreny.Wypłynął na powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza.Po chwili znów zanurkował.Płynął przed siebie, aż drogę przerwał mu piękny śpiew.Domyślał się, że to śpiew syren.Znienacka zza zatopionego galeone wypłynęłą syrena.Przyłożyła Reksiowi do głowy rybkę nadymkę, która zrobiła wielki bąbelek, dzięki któremu Reksio mógł oddychać pod wodą.Dziękuję ci.Jak się nazywasz?Ja jestem Reksio.A ja Klara.Odpowiedziała syrena... ekhm, Klara.Mam do ciebie kilka pytań.Dlaczego Nie mogłem zobaczyć niektórych z syren?I gdzie wy mieszkacie?Czemu nie mogłeś nas zobaczyć?Heh, widzisz my używamy pewnego specyfiku który daje niewidzialność.Nazywamy go „sokiem meduzowym”, bo meduzy są przeźroczyste.Chroni nas przed rekinami,ośmiornicami i innymi drapieżnikami morskimi.Jednak trzeba go używać z rozwagą.W fiolce jest go mało, a szybko się wyczerpuje.Dam ci jedną fiolkę, jeśli chcesz.Oczywiście!Dziękuję!Reksio go spróbował, i nie mógł uwieżyć własnym oczom!Był całkiem przeźroczysty!Czego szukasz w podwodnym świecie?Muszę znaleźć kwiat paproci.Wiesz może gdzie on jest?Hmmm... zamyśliła się Klara.Ostatnio kiedy byłam jeszcze dziewczyną, a nie syreną wdrapałam się na wzgórze w południowej części lasu.Obok tego wzgórza była cała łąka tych kwiatów.Odrzekła Klara.Dziękuję ci za pomoc!Żegnaj!Powiedział Reksio i odpłynął na brzeg.Z dala usłyszał jeszcze niewyraźny głos: uważaj na siebie!Tej łąki strzeże zły troll!Reksio zapamiętał te słowa i od razu zaczął kierować się na południe.Po dość długiej drodze zauważył pole kwiatów paproci.Znienacka ze zbocza wzgórza zeskoczył troll.Reksio nie miał nic do obrony, a soku meduzowego nie zdążyłby użyć.Troll już złapał Reksia, gdy nagle zza krzaków wybiegła gromada duszków.Uratowały Reksia.Reksio zebrał kilka kwiatów i spytał duszków gdzie ma robić miksturę – bo to na pewno te duszki, o które chodziło Euralij.Duszki wskazały drogę do pola grzybów, gdzie mieli wioskę – była całkiem podobna do wioski smerfów.Reksio zabrał się za parzenie eliksiru.W labolatorium była jeszcze lebiodka,kamienie i inne składniki.Reksio po niezliczonych próbach i kombinacjach wrzeszcie stworzył eliksir.Duszki mu podziękowały i przyniosły malutkie ochraniacze na kolana i łokcie.Słyszeliśmy, że masz ujażmić tą bestię Franka.Przydadzą ci się do tego ochraniacze.Dziękuję, ale są na mnie za małe.Odparł Reksio.Tak sądzisz?Duszek polał ochraniacze eliksirem.Zaczęły się powiększać, powiększać... a przestały dopiero wtedy, kiedy były akurat na Reksia.Bardzo wam dziękuję!Wykrzyknął Reksio i porzegnał się z miłymi duszkami.Wioska była akurat na wyjściu z lasu, a pastwisko przed nim.Więc Reksio poszedł na pastwisko, aby ujażmić Franka.


CZY REKSIOWI UDA SIĘ UJAŻMIĆ FRANKA?
CZY EURALI NAPRAWDĘ JEST TAKA DOBRA NA JAKĄ SIĘ WYDAJE?
CZY REKSIO SPROSTA POZOSTAŁYM ZADANIOM?
I CZY JEST W OGÓLE SENS WYKONYWAĆ TE PRACE?
Tego dowiecie się w rozdziale XIV pt: „Kowboju, czas chulać!”

Super Fajne! Kondi! Gratulacje

Dzięki.
Rozdział XIV pt: „Kowboju, czas chulać!”
Reksio poszedł na pastwisko.Od razu miał na sobie ochraniacze.Wszedł na arenę.Spytał sędziego czy może występować w zawodach.Ależ tak, oczywiście.Odpowiedział sędzia.Reksio poszedł więc się przygotować.Poszedł do staini.Spytał opiekuna czy może opowiedzieć o zwierzętach.Opczywiście.Z chęcią.Odpowiedział i wskazał pierwszego konia.To Lech.Jest szybki jak wiatr, ale słaby jak kisiel.To Czech.Taki sam pod każdym względem.A to Rus.Siny jak tur, wolny jak krowa.To Franek.Nazwaliśmy go tak łagodnie, bo kiedy był mały wyglądał jak krówka, a oczka miał takie błyszczące... A teraz to rządna krwi bestia!PFFF!ale herbatka dobra!Denerwował się Franek.I j-ja... miał-bym-bym wsiąść na tę bess-tię?Jakał się z przerażenia Reksio.Skoro jego wybrałeś, to musisz... Powiedział opiekun i szybko się oddalił.A teraz występuje Reksio i jego wierzchowiec Franek!Usłyszał Reksio.Opiekun wrócił i wyprowadził Franka.Potem wyszedł Reksio.Kibice okropnie wrzeszczeli.Reksio z niepokojem podszedł do bestii.Weź się w garść Reksiu.Mówił sam do siebie.Witaj Franek.Ja ci dam zaraz Franka.Będziesz miał guza i siniak, to nazwiesz go sobie Franek.ale herbatka dobra!Pffff!Franek tak przeraźliwie ryczał i sapał, że Reksio wręcz skamieniał ze strachu.Franek podrzucił Reksia rogami na grzbiet.Złaź ze mnie!

Rozkazywał Franek.Reksio nie miał wyjścia:musiał wisząc na rogach musiał wykonać stójkę w poziomie, licząc że uda mu się wsiąść na grzbiet Franka. Reksio wykonał fikołek i wskoczył na grzbiet Franka.Musiał teraz zejśc z Franka, aby go zmylić.Zeskoczył z niego i podbiegł pod trybuny.Rozzłoszczony Franek gnał w stronę Reksia.W ostatniej chwili Reksio odskoczył i Franek wbił się rogami do trybun.Wszyscy kibice teraz krzyczeli: wiwat Reksio!Reksio zuch!Reksio dOstał wskazówki, gdzie mieszka Reksiad i wrócił się do lasu, aby się z nim zaprzyjaźnić.

CZY REKSIO ZAPRZYJAŹNI SIĘ Z REKSIADEM?
CZY UDA MU SIĘ SPROSTAĆ JEGO MISJI?
JAK REKSIO ZAPRZYJAŹNI SIĘ Z REKSIADEM?
I DLACZEGO TYTUŁ OPOWIADANIA NIE PASUJE DO ROZDZIAŁÓW, KTÓRE AUTOR TERAZ PISZE?
Tego dowiecie się w rozdziale XV pt: „Samotnicy nigdy nie są szczęśliwi”.

Sorry, że rozdział taki krótki, ale nie miałem pomysłów.