Prolog

Ta historia opowiadać będzie o dzielnym psie Reksiu ,począwszy od jego narodzin.
Teraz przeniosimy się na podwórko , czyli miejsce od którego wszystko się zaczęło(co ciekawe,że w tamtych czasach,ów podwórko było o wiele większe).
Szarek i Tybella byli małżeństwem.Całe podwórko ich znało i lubiało.Mieszkali w dość sporej ,ale skromnej budzie.
Szarek był psem rasy kundel.Cały był szary ,więc jego imię pasowało do wyglądu.Szarek zajmował się pilnowaniem całego podwórka przed wilkami ,które często przychodziły na podwórko i porywały zwierzęta.
Tybella była suczką o rudej sierści.Także była rasy kundel.Zajmowała się pilnowaniem stada owiec,które pasło się na łąkach.
Tybella lada chwila spodziewała sie dziecka.Szarek był z tego bardzo dumny.W końcu,długo oczekiwany dzień nastał.
Na podwórku urodził się piesek rasy kundel .Cały był biały ,tylko na lewym oku i na plecach,przed ogonem miał brązową łatę.
-Mój syn...-powiedział Szarak.Był taki wzruszony,został ojcem.Nagle Szarak zauwarzył że Tybella jakoś ciężko oddycha-Tybello...co ci jest?
-Opiekuj się nim-powiedziała słabym głosem.
-Tybello...-Szarek już zrozumiał-nie ,proszę...
-Reksio...-powiedziała Tybella jeszcze słabszym głosem.Uśmiechneła się i...przestała oddychać.
-Zajmę się Reksiem tak dobrze ,jak tylko będę umiał-powiedział Szarak ,mając łzy w oczach.Przytulił do siebie syna .
I tak oto urodził się dzielny pies Reksio.Kto wie...może kiedyś zostanie wielkim bohaterem...



Jeśli są gdzieś błędy to bardzo przepraszam.
Miałam tu opowiadanie ''Reksio i Kretes:Zemsta Karkadana'' ale niestety,kuzynka zwinęła mi gdzieś zeszyt gdzie miałam to wszystko napisanie i ten zeszyt pewnie już nie wróci
Teraz mam nowy zeszyt ,bardzo dobrze ukryty , więc ona juz go nie znajdzie.
Wkrótce dam pierwszy rozdział.
Mam nadzieję że się podoba

Hm... jak na prolog może być . Ogólnie jest dobrze ale są drobne błędy. No chyba że na klawiaturze nie masz polskich znaków albo ich nie używasz ... Fabularnie nawet , nawet ale dużo powiedzieć nie mogę to tylko prolog . Jak na razie bez oceny czekam na rozdział I .

Moja pani od polskiego zabiłaby cię za interpunkcję. Kropka ma być przed pauzą, a nie po.
Powtórzeń strasznie dużo - Szarek, Szarek, Szarek...
Jest kilka literówek. Mówi się "lubiła", a nie "lubiała".
A tak właściwie, czy kundel może być rasą? Nie znam się.

Fabularnie dobre, ale popracuj nad pisownią i stylistyką.

Rozdział 1



Reksio miał już sześć miesięcy.Umiał chodzić i szczekać.Często niestety musiał zostawać sam w budzie ,gdyż jego tata wciąż był zajęty.
Pewnego dnia gdy Szarek wyszedł pilnować podwórka , Reksio z nudów zaczął czytać pierwszą-lepszą książkę.
Egzotyczna papuga Amanda miała w życiu wiele przygód. -przeczytał Reksio-Zbudowała tratwę i wyruszyła w niebezpieczną podróż , w celu odnalezienia swego zaginionego brata
-Ta książka jest nawet ciekawa...-pomyślał Reksio.
...po wielu przygodach odnalazła swego brata .Jednak nie mogła spędzić z nim jednego,spokojnego dnia,gdyż została porwana przez Piratów.
-Ja też będę miał kiedyś takie przygody-pomyślał Reksio i zamknął ksiażkę-choć...po co tak długo czekać?- i mimo zakazów ojca wyszedł z budy.
Jego oczom ukazało sie duże podwórko. Jego uwagę najbardziej przykuła stara szopa
Chciał zajrzeć do szopy,ale na podwórku był straszny ruch i gdy próbował podejść do szopy,porywał go tłum zwierząt.
-Czyli musze wymyślić cos innego...-pomyślał Reksio-Już wiem! -i zerwał ze sznurka ,obok budy prześcieradło,znalazł dwie puszki i przywiązał je do swoich tylnych łap.Prześcieradło zaś zarzucił sobie na ramiona(było długie,aż do ziemi).
Zaczął chwiejnie iść w stronę tłumu.Wiedział że pewnie mu się uda ale spróbować zawsze warto.A jednka!Udało mu się.
Reksio był z siebie tak dumny że nie zauważył małego, pomarańczowego pisklęcia z żółtym dziobem.Wpadł na nie.
-U hau ,hau-powiedział,podnoszac się i trzymając za plecy ,co miało oznaczać:Ała , moje plecy.
Popatrzył na pisklęcie i powiedział:
-Hau hu hał?
-K-k-kim j-ja j-jestem? K-kim ty je-jesteś?
Domyślacie się juz kto to był?
C.D.N




Mam nadzieję że sie podobało
Może być długością?Albo to napiszę długie ,albo bardzo krótkie
Jak gdzieś są błędy to przepraszam.
PS.Nie przejmujcie sie błędami typu ''ą'' lub ''ę'' bo alt mi się cos psuje.

HM... Nawet ciekawe ale jest kilka błędów ... Po pierwsze Reksio umiał już czytać w ciągu sześciu miesięcy ? To trochę dziwne nie sądzisz ? Oraz logika tego wszystkiego jakoś się psuje ... Były drobne błędy które polegały na tym że zamiast pisać np:zamek piszesz zamke . Ostatnie literki ci się mylą . Oraz jeszcze coś tam jeszcze z błędów było . Ale ogólnie nie jest źle trzeba tylko dać tu trochę logiki . I cóż z długością to tak o ... popatrz sobie na niektóre opa forumowiczy . Jak na razie niech będzie 4,5/10

Rozdział 2




-Hau,hau hau-przedstawił się pisklakowi Reksio.
-Re-eksio?-zapytało pisklę-Czy ty nie jesteś synem psa Szaraka?
-Hau-odpowiedział Reksio.
-A ja je-e-estem Kogu-ut.Zwyczajnie Kogu-ut.
I tak,Reksio zaprzyjaźnił się z Kogutem.Chodzili sobie tu i tam,uważając ,by nikt ich nie zobaczył,bo Kogutowi też nie wolno było wychodzić.
Nagle Reksio przypomniał sobie,o tajemniczej szopie,do której tak bardzo chciał się dostać.Zapytał o to Koguta,a on mu odpowiedział:
-Szopa jest cią-ągle zamknięta-a-a.Na czte-ery spusty.No-o-o chyba,że...-i zamyślił się na bardzo długo.
-Rau?-zapytał Reksio.Mialo to znaczyć ''No chyba,że co?''
-Że-e-e ten z-a-amek,ale do te-ego potrzeba...hmmm-podbiegł do szopy z zaczął dokładnie przyglądać się kłódce-T-aa-ak-mruczał pod nosem-Do te-ego trzeba ostre-ego, bardzo paty-yka.
-Hua ,rał-zaszczekał Reksio i poszedł szukać patyka.
Wątpił,by jakiś patyk może wyłamać zamek,czy coś w tym stylu,ale co ma do stracenia?Wkońcu znalazł patyk i pobiegł do Koguta.
-O jeste-eś wr-e-eszcie...-chwycił patyk przyłożył do kłódki i...TRZASK! Patyk się złamał-No!
Kogut był najwyraźniej zadowolony ,że patyk się przełamał.Reksio utracił nadzieję,że zobaczy co jest w szopie,gdy Kogut zawołał tryiumfalnie:
-Ha ha!-Reksio zaobaczył jak Kogut wtyka koniec patyka do kłódki i przekręcił go.Szopa stanęła otworem.
-Hau hau!-zawołal z radości Reksio.Dwaj przyjaciele weszli na palcach do szopy.
Było tam ciemno.Jedynie małe dziury w dachu dawały światło.Wszędzie było pełno starych,zardzewiałych gratów.Podłogę pokrywała gruba warstwa kurzu.Gdy po niej chodzili obłoczki małego,szarego kurzu wzbijały sie w powietrze.Nagle Kogut wydał zduszony okrzyk.
-Patrz!-i wskazał na duży portret koguta,z kępą siwych włosów na głowie ,długim,zakrzywionym dziobem i dość posępnym spojrzeniu.
Reksio podszedł bliżej portretu i zobaczył złotą tabliczkę z napisem:
Dr.Koguten 1923-1944
-Doktor Koguten!-szepnął Kogut-Mama mi o nim opowiadała...niezawiele,ale opowiadała.Mówiła,że gdy była pisklęciem,doktor tworzył tu swoje wynlazki!Ale potem został skazany na oskubanie z piór i piekarnik.-tu zadrżał lekko-Czyli na najbardziej brutalną karę jak dla kury.
-Hau hua!Hau hau!-szepnął z przejęciem Reksio,co miało znaczyć ''Zostawił tu swoje wynalazki!Pomysl,ile mamy teraz możliwości!''
-Taaak-przyznał Kogut,rozglądając się po szopie-Ale obiecaj,że nikomu nigdy nie powiesz co odkryliśmy!
-Rau!-powiedział Reksio .To oznaczało'' Tak''-Hau hau,rrrr...hua hau?
-Racja,jak zrobić,by nikt tu nie wchodził i jednocześnie nie zamykać znowu drzwi,które dosyć ciężko otworzyć?-Kogut zaczął drapać się po głowie-Mam!
Podbiegł do starej sofy,która stała w kącie i zaczął ją popychać .
-Na co czekasz?Pomóż mi!-i zaczęli razem pchać sofę.Dopchnęli ją do drzwi.
-Dobrze!Zabarykadujemy się ,a wychodzić będziemy tędy!
Wskazał na drabinę.Jej koniec sięgał dość dużej dziury w dachu.Wspięli sie więc na drabinę i wyszli na dach .Zjechali sobie z niego na stos drewna,tuż przy szopie.
-Hej!To twój tata!-zawołał Kogut.
-Hua hau!-miało to oznaczać ''pewnie wraca!''.
Reksio szybko wskoczył do budy.Skoczył odrazu w stary fotel,aż w nim coś brzdęknęło.Wkroczył jego tata.
-Witaj Reksiu-powitał go-Widzisz?Trudno było wytrzymać tą godzinę w budzie?
I gdy Szarek nie widział,Reksio uśmiechnał się złośliwe.
C.D.N


Za błędy sorka
przepraszam z tak długą nieobecność.
Aha miałam wyjaśnić...Reksio miał sześć miesiecy w naszych latach.Mój błąd ,zapomniałam tego dopisać.W psich latach to by było 5-6 lat.
Długościa chyba jest dobrze?Czekam na wasze oceny

Nie jest źle , tylko trochę nudno . Wprowadź więcej akcji a będzie lepiej . Nie wiem co tu jeszcze napisać ... niech będzie 5/10 .

Rozdział 3




Odtąd Reksio i Kogut codziennie wspinali się na dach szopy i wskakiwali przez dziurę,by dokańczać wynalazki doktora Kogutena.
Nadszedł kolejny dzień.Niebo zakrywały duże,białe chmury,a w powietrzu unosiła się mgła.
Reksio obudził się wcześnie.Jego ojciec,jak zwykle poszedł pilnować podwórka.Młody pies szybko wyszedł z budy.
Na zewnątrz nikogo nie spotkał.Jednym susem znalazł się przy szopie,a potem wczołgał się na dach i wskoczył przez dziurę.Kogut już tam był.
-No-o jeste-eś!-zawołał-Zna-a-alazłem t-u-u coś ba-ardzo interesu-ującego.
Wskazał na kartkę leżącą na środku szopy.Reksio podszedł bliżej.
-Hu hau hua-powiedział pies.
-Ta-ak...to niedoko-ko-kończony pro-ojekt helikoptera,napę-ędzanego bez po-omocy silnika.
-Hau hau hau-powiedział Reksio.Miało to znaczyć ''i założę się,że wiesz jak to dokończyć''
-No oczywiście!-wykrzyknął Kogut,tak jakby Reksio go obraził-T-y-ylko trze-eba dosysować pa-arę części i j-e-e znaleść.
Kogut umoczył pazur w kałuży błota i zaczął coś rysować na kartce jak kura pazurem(dosłownie).Reksio przyglądał się temu z boku.
-No-o dobrze-rzekł Kogut,gdy przestał już bazgrać-Wszy-ystkie części powinniśmy zna-aleść tu-u.
-Hau hau! Hua hau hau-powiedział zachwycony pies.To oznaczało ''Wspaniale Kogucie!Od teraz masz ksywkę Kogut Wynalazca''.
-Oooo,podoba mi się-ę ta ksy-ywka.Ale do-o-o-o rzeczy.
Wyprowadzili helikopter na dach i tam go dokończyli.Na szczęście nikt ich nie zauważył,bo dzis na podwórku był mały ruch.
-Sko-ko-konczone!-zawołał uradowany Kogut-Te-eraz tylko kwestia,kto-o nim po-o-oleci.Ja no-o ...racze-ej nie ,bo-o...mam ta-a-aki mały lęk wyso-okości.
-Hau-zaproponował Reksio.
-Ty? Och,jaki jesteś odważny!Ja-a bym w ży-yciu nie...to wiesz,ty-y będziesz maił ksy-ywkę Dzielny Pies.
Helikopter składał się z fotela,dwóch dużych skrzydeł jak u nietoperza i zwisających z nich sznurków.
Reksio usiadł w fotelu.Chwycił oba sznurki i zaczał je ciągnąć do siebie.Skrzydła załopotały.
-To-o-o działa!
I rzeczywiscie ,helikopter poderwał się w górę.Pies czuł sie lekki jak piórko.
Okrążył dwa razy podwórko.I już miał lądować,już wszystko miało ujsć mu na sucho,gdy w dole zobaczył ojca.Jego mina nie wróżyła nic dobrego.
C.D.N



Czytajcie i oceniajcie !