Mam ostatnio fazę na przypominanie sobie dzieciństwa. Od razu skojarzyły mi się przygody psa Chojraka i koniecznie muszę z kimś pogadać na jego temat.

Dla niewtajemniczonych; "Chojrak Tchórzliwy Pies" był kreskówką, stworzoną przez John'a R. Dilworth i odtwarzaną na Cartoon Network. Serial wyróżniał się na tle innych produkcji Cartoon Network, gdyż miał bardzo mroczny klimat i był kierowany zdecydowanie do starszej publiczności.

Z Wikipedii:


W każdym razie zapraszam was do wspominania wraz ze mną tej niesamowitej produkcji, która dla wielu była pierwszym horrorem w życiu

Heh, stary, poczciwy Chojrak... pamiętam go. Bez wątpienia był moim jednym z ulubionych seriali emitowanych w stacji Cartoon Network. Sięgając pamięcią, ostatni raz tę kreskówkę oglądałem jakieś 9-10 lat temu, zatem było to stosunkowo dawno. Aczkolwiek jeszcze w głowie mam przebłyski, odnośnie Chojraka.
Ten piesek zawsze był dla mnie śmieszny, tak samo jak jego pan, Eustachy. Motyka jednak ciągle i celowo straszył swojego pupila, co poniekąd dodawało uroku tej kreskówce. Także bardzo uwielbiałem Muriel, która była osobą ciepłą i miłą. Kobieta ta obdarzała Chojraka wielką miłością i dobrocią. Zawsze broniła swojego czworonożnego przyjaciela przed jakimiś głupimi wyskokami Eustachego. I na odwrót. Chojrak był gotów poświęcić życie dla swojej pani. Był tchórzliwy, ale jednak w tym wypadku cechował się odwagą. Nie dopuścił do tego, aby Muriel coś się złego stało.
Kreskówka ta, mimo mojego młodego wieku (miałem wtedy 8-9 lat jak to oglądałem), jakoś specjalnie mnie nie przerażała. Owszem, pokazywano tam dosyć liczne straszydła, które, jak na nich przystało, wyglądały strasznie, ale bardziej uznawałem je za zwykłe bajkowe postaci, nie bałem ich się. Tak, "Chojrak: Tchórzliwy Pies" jest uznawany przez wielu za pierwszy kreskówkowy horror, jednakże nie dla mnie.
Przeglądając strony, natknąłem się na wiele spekulacji, dotyczących tegoż serialu. Niektórzy twierdzą, że tak naprawdę państwo Motyka mają sąsiadów, a cały serial jest widziany oczami psa, stąd wrażenie, iż gospodarstwo znajduje się na odludziu. Ja do tego odnoszę się z przymrużeniem oka, aczkolwiek teoria ta zasiała w mojej głowie nutkę wątpliwości. Sam nie wiem, co o tym myśleć, jednak dla mnie ważniejsza jest fabuła serialu i jej ciekawość niż zastanawianie się, dlaczego tak jest, a nie inaczej. Nie wiem, wszelkie pytania możemy jedynie kierować do twórców "Chojraka".
Reasumując, kreskówka ta przypadła mi wysoce do gustu, aż sobie myślę, czy nie przypomnieć sobie tego serialu, oglądając go ponownie. 10 lat to szmat czasu, wiele wątków wywietrzało mi z głowy, kieruję się tylko strzępkami, urywkami i wspomnieniami, związanymi z tą kreskówka. Jednak jeszcze sobie coś tam przypominam.
No cóż, chyba pozostaje ten serial polecić, gdyż jest bardzo fajny i ciekawy. Nie ma takiego drugiego serialu, przynajmniej teraz, jeśli chodzi o produkcję nowych seriali emitowanych na antenie Cartoon Network. Z pewnością nic i nikt "Chojraka: Tchórzliwego Psa" nie pobije.
Pozdrawiam, Kretes102.

Raczej źle wspominam tą bajkę, pewnie dlatego, że zawsze miała takie straszne intro i szczerze bałem się tego oglądać. Zobaczyłem parę odcinków i mi się nie spodobała, po prostu.

Oj, tą bajkę wspominam bardzo źle. Nigdy jej nie lubiłem, nienawidziłem jej. Po prostu była strasznie straszna. Każdy odcinek był kolejnym horrorem dzieciństwa. W końcu skończyło się na tym, że przez jeden odcinek nie zjadłem przez dwa tygodnie żadnej marchewki (było coś tam, że marchewki powodowały jakąś dziwną chorobę kończącą się wybuchową śmiercią czy coś ._.). Nie polecam, nie spodobała mi się i na pewno nigdy mi się nie spodoba.

Przyznam, że ja nigdy nie miałam szczęścia (pecha?) "oglądać" tej bajki. Widziałam tylko kilka strzępków, może jeden odcinek, ale nie pamiętam z tego za wiele. Jakoś zawsze leciała nie w porę

Jak Kretes102 zaczął tak mówić, to mi się faktycznie przypomniał Eustachy i Muriel. Ten pierwszy mnie rozwalał, o ile dobrze pamiętam, mówił bodajże "głupi pies" (choć to mogło być też o Scoobym mówione, który niezbyt przypadł mi do gustu [ale gry miał super]). A Muriel, cóż, typowa starsza pani, kochająca swego psa. W sumie, jak teraz na to patrzę, urocze.
Chociaż niezbyt znam ten serial, spekulacja na temat "punktu widzenia psa" wydaje mi się nadzwyczaj... Prawdopodobna. Serio. Biorąc pod uwagę, że bodajże wszystko tam było przesadzone, można wnioskować, że potwory, które pies widział były, ot, choćby na przykład, rzeczami codziennego użytku, do których strach został wyolbrzymiony.

Wy tak mówicie, że to pierwszy horror waszego dzieciństwa... Ja tam wolałam Billy'ego i Mandy - wiem, wiem, nie horror, ale jednak dziecko mogło przerażać (mnie co prawda nie, hyhy, ale i tak było super).

Zauważyłem też pewną ciekawą rzecz, porównując "Chojraka" ze "Scooby'm", konkretnie oba psy spotykają na swojej drodze straszydła, które trzeba w jakiś sposób pokonać, jednak Chojrak (pomimo swojego przydomka) pokonuje przeciwności za pomocą intelektu i odwagi, zaś Scooby działa z polecenia grupy (najczęściej Freda i Velmy) lub po prostu ma szczęście. Sam sposób przedstawienia potworów w serialach jest różny, gdyż w "Scooby'm" potworami zazwyczaj okazują się ludzie, a w Chojraku to ludzie okazują się być potworami (na przykład był pewien magik, który, jak się później okazało był czymś co przypominało zmutowanego żółwia [nie ninja]). Kretes102 wspomniał o słynnej teorii spiskowej, dotyczącej Chojraka i jest to bardzo dobra teoria i jako argument mogę tu podać moją ulubioną postać w serialu, Eustachego. W niektórych odcinkach zostaje zmiażdżony, spalony i ogólnie jest postacią, której najczęściej dzieje się krzywda. Często pod koniec widzimy w formie żartu to, co pozostało po dziadku, np. paczkę proszku z okularami. W każdym kolejnym odcinku po prostu "rodzi" się nam nowy, zdrowy Eustachy, który znowu gnębi tytułowego bohatera.

Jeśli chodzi o sam serial, w dzieciństwie lubiłem go właśnie za zjawiska nadprzyrodzone, które od zawsze mnie fascynowały i za postaci, które były bardzo oryginalne. Chyba nie istnieje osoba, u której nie pojawiłby się choćby cień uśmiechu, gdy Chojrak się czegoś bał i pokazywał swoją reakcję, albo przy każdym "Głupi pies!" i "Buga buga buga!" Eustachego

Chyba kiedyś to widziałem. Niestety nie pamiętam zbyt dobrze
To była bardzo dziwna bajka

Chojrak...jeden z ulubionych seriali animowanych dzieciństwa. Uwielbiam tą kreskówkę do dzisiaj...zastanawia mnie tylko czy był oficjalny "ostatni odcinek". W dawnych czasach zastanawiało mnie kilka rzeczy m.in. Dlaczego Chojrak umie mówić i dlaczego ma gadający komputer

BYŁA to maja ulubiona bajka _{i nadal jest} .

Podbijam temat, bo niedawno miała miejsce premiera crossover Scooby Doo z Chojrakiem Tchórzliwym Psem jako godzinny film pełnometrażowy. Na razie jest tylko po angielsku, ale super nostalgiczne. Bardzo miły gest dla wytrwałych fanów Chojraka, którzy wierzyli w jego powrót.

W młodości dość często oglądałam Chojraka, i jeszcze o takich późnych godzinach, to tylko wisienka na torcie do klimaciku, idealne na wieczór, z herbatką w ręku. Do tej pory myślę, że inne horrory się umywają do Chojraka. Moim ulubionym odcinkiem jest "Maska" , 20 minutowy odcinek, a ile fajnych rzeczy się w nim dzieje. Szkoda, że w dzisiejszych czasach raczej on nie wróci, bo "za straszny".

Ciekawe. Niby coś tam kiedyś oglądałem, ale pamiętam z tego tylko tyle, że nic nie rozumiałem xD Oraz że był jakiś odcinek, w którym było coś o serze. Chętnie bym sobie zerknął na jakiś odcinek, żeby przypomnieć sobie, jak to wyglądało. Bo za taki film pewnie nie ma się co zabierać, jeśli nie zna/nie pamięta się treści oryginału.

Chodzi ci o słynną scenę z serem i makaronem? Jeżeli tak to pewnie chodzi o odcinek " Mała Muriel". Wg mnie przezabawny odcinek, gdzie Chojrak musiał się zająć dzieckiem, które było dosyć nieznośne i miało gadane.

Nie mam pojęcia, być może. Spróbuję w najbliższej przyszłości obejrzeć odcinek, o którym piszesz, to może sobie przypomnę, czy to o to chodziło.

Gdybym mieszkała sama na wsi ze staruchami , co gubią okulary i są łatwowierni, to chyba raczej również byłabym zbyt ostrożna. I jeszcze nigdzie policji nie ma, ani sklepu,