Burza Snów

[Gość]

Mnie nie było . Ale takie ciekawe, że... NIE WIEM CO!!! Nawet lepsze od RiA.

[Gość]

zanim napiszę 2 rozdział napiszcie co byście zmienili w 1 rozdziale co wam się nie podobało itd tak żebym już nie popełniała tych błędów na przyszłość

[Dizel]

Nie.
Mi się jakoś wszystko podobało.

[Gość]

Mnie się wszystko pooba. Ale mam jedną prośbe: Mogłabyś nazywać rozdziały?

[Gość]

dobrze, coś wymyślę, masz rację że takie rozdział 1 jest nudne zamienię to i inne już podam tej idei

[Gość]

A oto początek rozdziału drugiego


Schody...tysiące stopni ciągnących się w dół urwiska, zaś u jego podnóży majaczyły nieruchome sylwetki drzew. Wszystko pogrążone było w mroku zapadającej nocy. Dziewczynka niedługo miała postawić swój pierwszy krok na drodze do siedziby Paraido. Nim to uczyniła spojrzała w niebo z nadzieją, że zobaczy księżyc. Niestety chmury były zbyt gęste i pokrywały grubą warstwą niezmiennie cały nieboskłon. Wtem, niespodziewanie pojawiła się na chwilę drobna szczelina w szarym burzowym firnamencie, przez nią wydostał się jeden promień księżycowego światła, przeciął ciemność rozjaśniając ją na chwilę i nim całkowicie zgasł oderwało się coś od niego i spadło do lasu rozpościerającego się w dole.
Był to piękny widok, lecz nie można było w nieskończoność się nim zachwycać, więc dziewczynka ruszyła na spotkanie tajemnicą czyhającym na nią w Burzośnie. Schodziła powoli, niestrudzenie pokonując każdy kolejny stopień, każde wyzwanie, które ze sobą niosły. Wreszcie dotarła do końca Schodów Skąpanych w Deszczu i stanęła na dróżce prowadzącej przez ów las o niebieskich liściach.
Była strasznie zmęczona, ruszyła jednak na poszukiwanie miejsca nadającego się na odpoczynek. Szczęście jej dopisało i niedaleko od drogi znalazła dużą paproć. Położyła się pod nią i natychmiast zasnęła.

[Gość]

Piękne. 9/10. Myślę, że dopiero potem podasz imię dziewczynki nad, którym coraz bardziej się głowie.

[Gość]

Na samym końcu dokładnie

[Gość]

Domyślałam się

[Gość]

A zapomniałam tytuł drugiego rozdziału

Schodząc powoli spoglądaj pod nogi
Umknąć Ci może moment zbyt drogi

od tej pory każdy będzie się podobnie zaczynał a pierwszy rozdział tez jakoś tak nazwę

[Gość]

dalsza część rozdziału, a i proszę o zmienienie tytułu brzmi on teraz nie "Czekając na burzę" tylko "Burza snów"


Wszędzie dookoła padał deszcz, szary i wydawałoby się wyzuty z wszelkich kolorów. Lecz było w nim coś, coś nieuchwytnego, coś nie nierzeczywistego. W czym tkwi jego sekret, oczy dziewczynki dostrzegły bardzo szybko. Ku jej zaskoczeniu w każdej kropli uwięziona była, trzepocząca skrzydłami, ćma. Nagle, jakby w jednej chwili, pod wpływem jednego impulsu, wszystkie uwięzione owady, przebiły swoje kryształowe więzienia i wzbiły się chmarą w powietrze. Latały bez celu, wiele z nich osiadało na dziewczynce, która się przed tym nie broniła.
Na jakiś kolejny niesłyszalny sygnał, znów się poderwały i wzbiły wysoko w górę, lecz tym razem porwały i dziecko, które zaskoczone, nie próbowało się nawet wyswobodzić, leciała a był to lot ku chmurom, ku spełnieniu jej marzeń by spojrzeć ponad nimi. Zbliżały się do kłębowiska chmur, ćmy w ogóle nie zmieniły kierunku i leciały pewnie ku deszczowym kolosom, ze świstem podobnym do odgłosu prutego płótna przedarły się przez tę z pozoru nie do przebycia przeszkodę, wznosiły się teraz wśród najczystszego błękitu nieba, wśród najpiękniejszych marzeń, wśród snów. Nagle, wszystkie ćmy rozprysły się na tysiące iskier, iskier, których nadejście zawsze jest nieuniknione. Dziewczynka spadła.


A i jeżeli nie będzie czterech komentarzy to nie wstawię kolejnego rozdziału

[Gość]

He, He!!! Też miałam taki plan w ria!

Ocena 10/10.


Bez komentarza.





Czy ona nie umrze? I dlaczego zmieniłaś nazwę?

[Gość]

nazwa jest ładniejsza a czy umrze to by było za szybko, zobaczycie

[Gość]

Nie mogę się doczekać kolejnej cz, opowiadania! Moja ocena to: 10/10 ! Jestem bardzo ciekawa co się stało z dziewczynką...

[Gość]