Temat ten był założony
w ramach wierszy forum strony.
Możecie tu wiersze wstawiać
i cytaty też dodawać.
Ja zacząłem jak widzicie.
Teraz skończę - należycie.

Przepraszam z pomyłkę działów. Ten wątek powinien być w "Nasza twórczość". Czy wie ktoś jak go przełożyć?

Och co za radość!
Bardzo dziękuję!
Modowi szacunek okazuję!

Dziękuję raz jeszcze, pisać szczerze proponuję,
bo wielce rad jest ten co wierszem maluje.

W tej oto chwili
szczerze natchniony
zaglądam w forum tego strony.
Piszę w nim wiersze co cieszyć mają
(spróbuję też takie co o Reksiu podają).
Rad jestem, że mogę pomóc forum temu,
Ciesze się kiedy pomagam jemu.

Od Kretesa dla Molly.

"Czy pisane nam będzie wrócić do domu?"

Moja Molly kochana
W beret niebieski ubrana.
Chcę wyrwać się z plątaniny czasu,
Lecz czuję się jakbym zbłądził do lasu.

Wpierw odszedłem od Ciebie by walczyć z czarodziejami
Oraz z potwornymi ratusza dziurami.
Ktoś potwornie mącił -
Równowagę strącił.

Potem jak wreszcie wróciłem,
W wehikuł czasu wskoczyłem.
Sofałem się noce i dnie,
Lecz Ciebie nie zapomniałem, nie!

Widziałem rzeczy niestworzone
Sofając się w przednią czasu stronę.
Widziałem siebie jako dziadkę,
Lecz w przyszłości zgubiłem mych córków matkę!

Przeraziłem się tym okropnie,
Lecz nie działałem pochopnie!
Czas ten w końcu naprawiłem
I gdy prawie się wywiłem
Z tej dziwnej czasu maszyny
Wechikuł nasz wylądował na pociągu szyny.

Resztę potem Ci opowiem.
Dorwał mnie Herr Kogut co się zowie.

Żegnaj wrócić nie zapomnę!
Jeszcze o tobie w wierszu wspomnę!

Czytając ten temat,
Wspaniały poemat,
Za serce mnie chwyta,
Ma ciotka Edyta.
Gdyż wredna to pani,
gorsza też od Ani,
która mistrzynią jest zła.
Och, kończyć już muszę,
Bo się zaraz uduszę.
Wiersz ten bez sensu, z rymami
I to najbardziej mnie rani.

O proszę! Ktoś napisał coś znowu!
Wreszcie temat się ten wyrwał z parowu!
Oby tak dalej forumowicze!
Na wasze poematy i na was liczę!

Ze szkoły przyszedłem,
na Forum znów wszedłem.
SB przeczytałem
i w link zaklikałem.
Temat jest ciekawy
user zaś niemrawy...
Nie wejdzie, nie napisze
powie: "Pierwsze słysze
zadać sobie trud
bez żadnych nagród".
Lecz mi to pasuje,
humoru nie psuje.
No, uciekam już,
leci za mną kurz...

Co to user przecie?
Może mi powiecie?
Jeśli ja to przepraszam,
Lecz na temat zapraszam.
Wierszy tu przybywa
Natchnienie nie zbywa,
Więc wierszujmy dalej!
Więcej wierszy nalej!
Wiersz ten teraz piszę
W klawiatury uderzam niszę.
Co to nisza pewien nie jestem,
Więc zwrotkę skończę tym oto gestem.

Gdy tak myślę sobie
O wierszach co się zowie,
O czym pisać trzeba?
O Reksia drodze do nieba?
Mówiąc szczerze w końcu,
Patrząc w pełnym słońcu,
to forum Przygód Reksia
co spotkał m.in. Shreksia.

Choć listy miłosne od Kretesa do Molly
(Każdy z nich czasem biadoli),
Od Reksia do Kari Maty
(Co czasem tęskni do taty)
Wydają się kuszące.
Takie małe liryczne brzdące.

Jestem chory, więc wlazłem do nory,
Siedzę tu grzecznie -
Jest miło i bezpiecznie.
Śnieg za oknem pada
Uciecha to nie lada,
Bo mnóstwo śniegu spada,
I będę mógł się tarzać,
I śnieżkami naparzać.

Czy was ten śnieg też cieszy?
Się taplać w śniegu rzeszy,
Bo mnie to pocieszy
(Zeszłoroczny brak śniegu grzeszy).

Tu skończę poemat ten -
Natchnienie uciekło mi chen,
Więc je złapać prędko muszę,
Bo jeszcze się uduszę.

Przytoczę tutaj ładny wiersz Dominika
co w nim rymów ładnych sporo fika:

"Kosmiczna przygoda"

Gdy po walkach z piratami
Reksio, bijąc się z myślami
Skąd to UFO pod wulkanem
Kładł się do ciepłego łoża
Gdy go nagle Kogut woła:
"Ach, nieszczęście, mój kolego!
Przyleciało coś wielkiego
I porwało me kokoszki
Biorę już od bólu proszki
Ratuj, ratuj je Reksiu!"

Wtem coś się zatrzęsło
Że aż pękło w budzie przęsło
I już z ziemi się wyłania
mając dosyć bezczynnego stania
głowa jego znajomego
kreta z wyspy uprzejmego:
"Panie Reksiu! Przyjacielu!
Bez uprzejmości wielu
Przejdę do rzeczy,
Która mnie sprowadza:
Tuż po twym odjeździe z wczora
Przyleciała obcych roja
I zabrało kurze plemię
Nie zostawiaj ich w potrzebie!
Ratuj, ratuj je Reksiu!"

Tutaj kret, Kretesem zwany
Wraz z Kogutem snuł swe plany
Zbudowania dziś machiny
Zdolnej bez wahania krztyny
Ruszyć w pościg za obcymi.


Gdy po chwili pojazd gotów
Z części kosmicznych zrobiony robotów
Pies wraz z kretem mkną w przestworza
Po kosmicznych tych bezdrożach
Po przygodach wielu
Dotarli wreszcie do celu
Na planetę Kuran zwaną
Przez Kuratora opanowaną
Garstka kretów bez wigoru
Założyła ruch oporu
I chcą zepsuć plan tyrana
Dla zniszczenia Jaja na orbicie
Mogą nawet oddać życie.

Dwaj Ziemianie im pomogli
Szybko Kuratora zmogli
Niszcząc Jajo, oraz także
Uwalniając Kotta z jakże
okrutnego położenia.
Dodatkowo, w jednej chwili
Dwa zwaśnione rody pogodzili.

"Mur runął, runął, runął"
A duch złości już odfrunął
Nawet zły Kurator
Przeprosił wszystkich za to
Okrucieństwo i tyraństwo
I opuścił swoje państwo.
Razem z Reksiem, już bez kreta,
Który się ożenił z Molly
wrócił do swojego brata.

By się mogło wydawać,
Że ze złej chmury deszcz przestał padać.
Lecz niestety, zły czarodziej się zjawił
i dzielnego psa uprowadził,
By nowe przeżywał przygody.
Lecz o nich, mój młody
Czytelniku, opowiem może innym razem.

KONIEC

Pamiętam wiersz ten ciekawy
na cześć kosmicznej sprawy,
lecz swymi wierszami także
dzielę się, dzielę, a jakże.
Kiepskie me rymy niektóre,
kiepskie te wersy bure,
ale wolę je niż jakąś dziurę,
której nie ma, był a jednak,
może zostawiła jakiś znak?
Zapewne się nie dowiemy,
nawet, gdy do końca dojedziemy.
Do końca wierszowania oczywiście
Więc nic złego sobie nie myślcie.
Gdy zaś nastrój zły
gnębi nawet pchły,
gdy pogoda słoneczna i zła,
wejdźcie, napiszcie raz, dwa.
No a gdy piękna pogoda,
szum deszczu energii wam doda,
napiszcie też jakieś wiersze,
może nie wasze pierwsze,
a może pierwsze, ja nie wiem,
tylko naleśnik, mniam, jem.
Nie wiem, co pisze, bredzę,
wykorzystuję niewiedzę,
więc już kończę szybciutko,
choć wersów trochę malutko.

Jak to malutko,
Zmyślasz chyba!
Nagadałeś się jak ryba!
I to jak lirycznie!
Bardzo, bardzo ślicznie!
Ciesze się z tego tematu
I z każdego poematu!
Jeszcze raz wam dziękuję,
Ale za długo już truję,
Więc w popłochu zmykam,
zgrabnie wam umykam.