Koniec świata dziś.
To wie każdy, nawet Zdziś.
Ostatni sąd nadchodzi.
Słońce ostatni raz zachodzi.

Umiera nadzieja.
Na jaw wychodzą grzechy złodzieja.
Zbrodnie bogacza są już jawne.
I też biednego czyny bezprawne.

Wąż okrutny śmieje się potwornie.
Ten dzień nie przejdzie bezspornie.
Już nadistoty wszelkie wychodzą z kryjówek.
Nawet pan Lucjan z Solejówek.

Krew wszędzie,
Nie bądźcie w błędzie:
To jeszcze nie ostateczna wojna.
To przerwa niespokojna.

Tak, przerwa. Koniec dłużej potrwa.
Nikt jednak do końca końca nie dotrwa.
Do domów wchodzą sługusi piekielni.
Demony, diabły, wariaci antykościelni.

Dusze zabierają, z ciała wyrywają.
Pod bliskich się podszywają.
Śmieją się, zadowoleni z swojego kłamstwa.
Śmieją się, zadowoleni z "dobrych" tchórzostwa.

Naznaczeni przeciwieństwem perfekcji,
Żartują z "dyrekcji".
Tak nazywają Trójce Przenajświętszą.
Zabijają mieczem siostrę od nich świętszą.

Dobrych nie ma prawie.
Każdy do Bestii przychodzi w swej sprawie.
Głoszą jej potęgę, władzę, nieśmiertelność.
Nie wierzą w Trójcy doskonałość.

Bogowie dobrzy z ludźmi szlachetnymi,
Giną z rąk nadistot sprzymierzonych z ludźmi perfidnymi.
Ragnarok...
Kończy zły rok.

Ale cóż to na niebie?
Światło olbrzymie oszałamia też ciebie.
To Paruzja, ON wrócił!
Z tronu Lucyfera przewrócił...

Tym razem bez rymowanek... Wiersz mnie nawet ujął, jest uroczy. Od początku negatywne i pozytywne emocje prowadzą ze sobą wojne, by później zeżreć się wzajemnie... Heee heeee. No fajnie.
Ocena: 90% + (Zobaczę jak będzie z innymi pracami.)

Ocena: 95 %