No dobrze... Ja jestem Autor, zwany też Autorkunem Ósmazy, Kotletem, AVTHORSES-em, Ósmym, Avem, Autorkiem, a nawet Autorkiem-Potworkiem. Ten żółw to jest AdamZet, nornik to Olexo, a nietoperz nazywa się Czarnoksiężnik. No i oczywiście trzeba wspomnieć o naszym kochanym Żeliborze, tym wspaniałym dowcipnisiu!

No, to skoro już się znamy i lubimy, to czekamy aż nasz wspaniały gospodarz, to znaczy pan, się przedstawi. No my chcemy walczyć z tymi całymi Skarpetkowymi Magami, jeśli są po stronie Nestardiela, obecnie naszego arcywroga.

Ale najpierw żarciki! Też jestem śmieszny, hahahaha!











I tak to nic nie da, ale co tam. Nudzi mi się.

Nietoperz zastanowił się chwilę. Był prawie pewien, że chcąc przejść dalej, będą musieli pomóc Marylinowi. Ale jak? Szybko ułożył krótką listę pytań.

Olexo dodał do pytań:

Mistrz czarnej magii z lekkim zaskoczeniem przyjął zmianę w zachowaniu stworzenia. Nie żeby narzekał, ale... rzadko spotykał się z czymś takim. Na razie jednak należało spotkać się z tymi najemnikami i ich przepytać.

Zgodził się z przedmówcą. Jednocześnie myślał już nad pytaniami, które zada najemnikom: Jak dostać się na drugą stronę krainy? Czy wiedzą coś o Nestardielu? Czy wśród magów istnieje jakaś administracja czy coś? I czy mają ją zamiar atakować?

Czarny w ostatniej chwili powstrzymał się od użycia brzydkiego słowa. Właściwie mógł to przewidzieć. A teraz Pan Potwór jest w niebezpieczeństwie... albo nie jest, ale nie zdołał nadać pełnej wiadomości, bo w lesie stracili zasięg.

Po chwili wahania wyciągnął z kieszeni kastetorewolwer, pikomiecz i scyzoryk i wręczył reszcie towarzystwa.

Po tych słowach ruszył w kierunku, gdzie powinien czekać Pan Potwór.

Autor poszedł więc za Czarnym na wszelki wypadek. Spojrzał na Arta, Adama i olexo. Miał nadzieję, że ta trójka jakoś przetrwa.

Art wziął kastorewolwer i sprawdził, czy jest naładowany.

Olexo wziął scyzoryk