Czarny nie rozumiał i nie zamierzał próbować zrozumieć tego, co się właśnie stało. Resztki zdrowia psychicznego uznał za rzecz cenniejszą. Na razie postanowił porozmawiać ze swoją wybawczynią.

A więc był wybrańcem. Miał walczyć z tym, z czego sam korzystał... bo czym jest czarna magia, jeśli nie siłami ciemności? Był wybrańcem... nie chciał się zastanawiać, czy został nim, bo przeżył (co wydawało mu się prawdopodobniejsze), czy może przeżył, bo nim został. Teraz miał ważniejszy problem.

A więc został uratowany przed niechybną śmiercią, by mógł wykonać śmiertelnie niebezpieczne zadanie, dla którego wykonania prawie zginął. A już miał nadzieję, że naprawdę jest kimś ważnym, kto musi przeżyć... no trudno. Nagle jednak coś mu się przypomniało...

W porę ugryzł się w język.

Chyba już wiedział, kogo prosić o pomoc w pokonaniu skarpetkowej żyrafy.

Nadeszła pora na kolejny bilans zysków i strat. Zyskał informację o tym, co tu się do czorta dzieje i co robić. Stracił niesamowicie potężną sojuszniczkę i okazję do oszukania systemu poprzez pominięcie pierwszej planszy. Nie jest źle. Teraz trzeba wyjaśnić Panu Potworowi sytuację i znaleźć Iris. Ale najpierw...

Słowom tym towarzyszył niepewne machnięcie skrzydłem. Miał zamiar wrócić na to miejsce i znaleźć Autora, a także odzyskać nożycobumerang. Albo jego resztki.

Nie było czasu na zastanawianie się. Życie Autora było zagrożone. Ale rodzina wyglądała na naprawdę głodną... Autor... biedacy... Autor... biedacy... Autor... biedacy... Autor. Już bez wahania rzucił się do przodu i chwycił tęczową skarpetkę. Jednocześnie wydobył kastetorewolwer (lekko odrapany po przygnieceniu przez drzewo wraz z Artem, ale dalej sprawny) i wycelował w rodzinę.

W obecnej sytuacji gotów był na wszystko, by ratować Autora, chociaż miał szczerą nadzieję, że ostatecznie znajdzie w kieszeni trochę włóczki i jakiesdruty.

Nie. Nie zrobił tego... nigdy by nie zrobił... ale tak było. Jakimś cudem na ziemi przed nim leżały cztery martwe... istoty, choć na pewno nie pociągnął za spust... ale nie miał teraz czasu na rozmyślanie, jakim sposobem próba postraszenia rodziny bronią nagle zmieniła się w udaną zbrodnię. Gdzieś trzeba schować ciała... nie, na to też nie ma czasu... po chwili podszedł do Pana Potwora.

Lekko chaotycznie zaczął tłumaczyć, co się stało.

Nadeszła pora, by wracać do portalu. Ale jak? Iris go przeteleportowała tutaj, ale skąd? To była podstawowa wada portali jednostronnych: jeżeli prowadzą do nieznanych ci okolic, to po przejściu jesteś skazany na długie błądzenie, nim dotrzesz z powrotem w znajome miejsca. A może ten nie był jednostronny? Może przy Apogiraffe jest teraz jakiś portal powrotny, dobrze ukryty, wymagający aktywacji w odpowiedni sposób? Warto spróbować. A jeżeli się myli... cóż, Iris strzegła portalu przy granicy stref, a tam też czeka Apogiraffe. To też jakiś punkt oparcia.

Nie było czasu na wyjaśnienia ani kłótnie.