Jak przystało na doświadczonego no-life'a gracza, Czarny postanowił zacząć od rozmowy z miejscowymi. Jednocześnie miał się na baczności, gdyż każdy mógł zobaczyć, co zrobił. Zapamiętawszy dokładnie miejsce, gdzie wylądował po teleportacji, wkroczył do wioski i zaczepił losowego przechodnia.

To było do przewidzenia. Niezwykle urodziwy latający ssak dzierżący sztylet, którego jakiś nieuk nazwał brzydkim ptakiem z mieczem, czym prędzej poderwał się do lotu.

Wzniósłszy się wyżej, zaczął rozglądać się za jeziorem, jednocześnie uważając, by nikt znienacka nie strzelił do niego z łuku czy czegoś podobnego.

Nietoperz postanowił zostać jeszcze chwilę w powietrzu i rozejrzeć się za jakimiś osiedlami w pobliżu jezior. Przecież ci fanatycy religijni, którzy przebywają nad Pierwszym Jeziorem, nie mieszkają na drzewach! [nadzieja](prawda? Nie mieszkają, mam rację?) Po chwili wylądował obok Pana Potwora, uważając, by nikt z wioski nie mógł go zauważyć.

A więc go znaleźli.

Wyciągnąwszy broń i upewniwszy się, że jest naładowana, ponownie wzbił się w powietrze. Na razie nie chciał dalszych ofiar, toteż lufę skierował w górę, jednak jeśli ktoś spróbuje strzelać do niego... będzie kontratakował. Zaczął kierować się w stronę przeciwną do tego, co uznał za Pierwsze Jezioro. Później, gdy trochę oddali się od pościgu, zniży się i zgubi ich w lesie, by okrężną drogą dotrzeć do jeziora.

Rzekł Czarny, znienacka wbijając rzeczoną broń w brzuch stwora. Na szczęście pocisk przebił mu lewe skrzydło.

Dodał, gdy spadł na ziemię. Nie mógł już latać, ale dalej mógł zmienić się w uskrzydlonego węża A.K.A. żmija i odpełznąć w bezpieczne miejsce. Trzeba tylko mieć nadzieję, że specyfika miejsca na to pozwoli...

Nietoperz rozejrzał się po swojej tymczasowej kwaterze, uciskając ranną kończynę. Drewniana ława wmurowana w ścianę (zamiast poduszki leżał na niej kawałek jakiejś szmaty), jakiś plakat z dykty (pamiątka po dawnym więźniu?), podłoga brukowana (kilka kamieni można by wyciągnąć), łańcuchy wiszące na ścianie (z jakichś powodów go nie zakuli, co bardzo go cieszyło)... niewiele, ale coś można wykombinować. Na razie postanowił zacząć od opatrzenia rany. Ale czym? No cóż... szmatą. Niezbyt to higieniczne, ale niczego innego nie było. Zresztą z dwojga złego wolał ryzykować zakażeniem, niż wykrwawieniem. Skończywszy pracę nad prowizorycznym temblakiem, zaczął zastanawiać się nad ucieczką. W obecnym stanie mógł co najwyżej czołgać się na trojakach z niewielką prędkością, a na pewno nie latać czy wspinać się, toteż wyrwanie krat z okna odpadało - pamiętał, że ciągnięto go na wyższe piętra. Tak więc droga przez twierdzę... na szczęście go nie zrewidowano. Jeszcze. Ale co można zrobić z kilofu z domontowaną cięciwą i spustem... z kosy, do której dołączono miniaturową katapultę... z kastetu połączonego z rewolwerem... z rakietnicy żywcem wyjętej z filmu o 007... ZE ŚMIERDZĄCEJ, TĘCZOWEJ SKARPETY!? A może...
Połączył szybko cięciwę kuszokilofu z miotaczem widelców, po czym z powstałego pistoletu do kotwiczek wystrzelił w ścianę nad drzwiami do celi i przywarł do sufitu. Stąd nie będzie widoczny przez drzwi ani okno. Może i nie może się wspinać, ale dalej ma palce przekształcone w haczyki i dalej może długo wytrzymać w takiej pozycji. Kiedy strażnik przyjdzie i zobaczy, że więzień zniknął, z pewnością wejdzie do celi, by sprawdzić co się stało... a wówczas on błyskawicznie zeskoczy, wyle... wybie... wyczołga się z celi i zamknie w niej swojego oprawcę. Zemsta będzie słodka... MUAHAHAHAHAHAHAH!

Czarnoksiężnik nie wiedział, co o tym myśleć. Osoba, która stała na korytarzu, beztrosko grając w piłkę odrąbaną głową króla, raczej nie przyszła tu, by mu pomóc - wówczas już dawno otworzyłaby celę, zamiast próbować utopić go we krwi. Może to nawet lepiej, że - prawdopodobnie - nie wie o jego obecności... ale trzeba zaryzykować. Zresztą i tak wisiał na suficie od paru godzin... długo by już nie wytrzymał. Zsunąwszy się po ścianie możliwie jak najdalej od psychopaty, stanął pod oknem. W kieszeni miał naładowany miotacz gwoździ. To w razie czego wystarczy na chwilę.