Wspaniale! <okrzyki radości> Dziad Dullahan wreszcie został pokonany. Co za super niespodzianka . No to co, panie strażniku? Może już pan przywrócić krainę do normalnego stanu, sprzed zimy stulecia? No, skoro zagrożenie minęło, to już wszystko jest w porządku.

Tak na wszelki wypadek... Czy Dullahan po rozmrożeniu się nie rozklei pozbiera do Cos co robi kazdy z nas. kupy? Jeśli nie, to myślę, że mógłby pan już rozmrozić tę krainę? xD No i myślę, że klasztor to dobry cel.


Ehem, tak, to fajnie, że PP wyprzedza mnie w pisaniu postów.
JESZCZE RAZ:
No to ja tam nie widzę przeciwwskazań... No chyba, że nas obezwładnią, zanim klimat się zmieni... Na razie idźmy. Ostrożnie.

No to fajnie, portal do wnętrza klasztoru, czyli cel prawie osiągnięty. Bez dalszego później, zgłaszam się do gotowości!

- Już tłumaczę, Dawidzie - stwierdził Zach. - Kompas pozwalający na władanie pogodą, jest kwintesencją mocy pór roku. Jak myślisz, jak to z nimi jest? Każda ma określone normy, zasady, wymogi i każda zbiera żniwo kolejnej. Jeśli już mówimy o zbieraniu żniw... Można się tu łatwo odwołać do sytuacji z Dullahanem. Okryty lodem, należał do zimy. Lato zebrało jej plony, tak więc.. lód stopniał. Nastąpiło globalne oświetlenie. Nie ma to jednak większego znaczenia, bo rozbicie Dullahana na części, za pomocą pierwszego narzędzia, już z góry sprawiło, że zakończył on swój żywot... nawet i ten astralny.

Nie zastanawiając się długo, wkroczyliśmy na dziedziniec klasztoru.
I wtedy zaczęło się robić zdecydowanie niepokojąco. Prawie, że w jednej chwili z patrolującej wieży wyleciały cztery płonące strzały.
Niektórzy odskoczyli.. ale innii nie mieli już tyle szczęścia.

Dawid6:




Mątek:



Kretes102:



Api:



Rolę Api, przejmuje Dawid.

Strzały w pewnym momencie ustały. Na wyższym piętrze dało się dostrzec wilkołaka, który wyglądał na kapłana. Prawdopodobnie był na tyle wyedukowaną osobą w całym gronie fanatyków, że potrafił posługiwać się waszym językiem.
- Odejdźcie. To święta ziemia! - wykrzyczał od razu

Nie chcemy wam przeszkadzać, ale nie mamy złych zamiarów, a wręcz przeciwnie - chcemy uratować świat. Możemy więc wiedzieć, czemu każesz nam odejść i czy nie ma jakiejś szansy, byśmy mogli zostać?

Zaraz... w imię Fikcji?! Dlaczego to tak znajomo brzmi? Kojarzy mi się to tylko z jedną osobą... z Cesarzem Fictionem, ale nie wyciągam pochopnych wniosków - imię Cesarza i Fikcja są jako tako ze sobą powiązane, ale moje przeczucie czasami może jest zbyt przeczulone. Naprawdę, dosyć to intrygujące.
Kapłanie, dlaczego więc sądzisz, że my jesteśmy poganami? Przybyliśmy tutaj, by uratować świat, a nawet wszechświat, nikomu nie wadząc. To przecież nic złego.

Wszystko jest fikcją? A to ogniste tornado nie jest czasem fikcją?



Dobra, najwyraźniej nie jest... Zach, możesz coś zrobić? A jeśli nie... Nie ma tu jakiegoś zbiornika z wodą?

Skoro tornado to fikcja, to nie jest prawdziwe, nie? Ale mogę się mylić.
Zachariaszu, prosimy. Zrób coś z tym, bo inaczej będzie krucho.

U, mamy nowego starego znowu Mątka... Ja to bym radził jakoś gonić kapłana, ale ostrożnie, bo to takie egzotyczne niewiadomoco.

Matek, wróciłeś. Jak fajnie. A co do kapłana, to zgadzam się z Dawidem.

Aha, no to se przeczytam ten list.