Przed chwilą mówiłeś o Hadesie.

Wiem, ale wcześniej zaprzeczyłeś, że jesteśmy w Hadesie... Ech, nieważne.
Czy jest jakiś... wyjątek, dzięki któremu moglibyśmy przejść?

Art, cofniecie się do tego tunelu. On się tam nie wciśnie.

Idźmy więc!

Jest pięć osób, które chcemy wskrzesić. Sir Maxwell Ser, rycerz. Nasz towarzysz, Vivilion Sherman. Nasi przyjaciele: Autor Ósmy, Olexo Drugi i Adam Zet. I... jest ktoś jeszcze, ten jednak zginął w innym wymiarze i nie wiemy, czy jesteś go wstanie ożywić... gubernator Olivier, stryj obecnej tu Alysii.

Dobra. Ale Autora nie ożywiamy.

Więc... Hadesie. Czy mógłbyś ich ożywić... teraz?

Hades uderzył swoim orężem w ziemię i wymamrotał jakieś dziwne hasło w niezrozumiałym przez nikogo języku.
Naraz w pobliżu zmaterializowali się Autor, Olexo i Maxwell.

Czarnoksiężnik:



Ż. Art:



Olexo2:



Autor8:



AdamZet27:

- Kimkolwiek byliście, Kimkolwiek jesteście, Kimkolwiek będziecie, dostaliście szansę powrotu do życia. Nie zmarnujcie jej. Następnej nie będzie. - powiedział teraz już bardziej zrozumiale.
- Dziękujemy Hadesie. Zakon Paladynów zapamięta Ci twoją przysługę. Bądź tego pewien. - powiedziała z pokorą Celestine.
Ja tylko patrzyłam na Maxwella i starałam się zrozumieć dlaczego poświęcił swoje życie dla mojej beznadziejnej i nikomu niepotrzebnej osoby.
- Dlaczego Maksiu? - zapytałam rozkojarzona.
- Rycerz.. powinien bronić swoją księżniczkę... - powiedział z uśmiechem na twarzy. To było takie... piękne... A tak bardzo wpływające na zmysły... Nie wytrzymałam emocji i bardzo mocno się do niego przytuliłam.
- Już dobrze aniołku, wszystko będzie dobrze.
- Aniołku? A więc też... się we mnie zakochałeś?
- Kobiety wyciągają całkiem racjonalne wnioski - zaśmiał się a chwilę później mnie cmoknął w policzek.
- To naprawdę bardzo miłe z twojej strony.. Ale Viv...
- Vivilion już nie wróci. Musisz się z tym pogodzić. Odszedł i na tym musimy sprawę zakończyć.

Hades spoglądał na nas z przymrużeniem oka. Z jego twarzy dało się wyczytać niemałą irytację.

- Królu śmierci.. - zaczęła Celestine. - Wspominałeś, że Carrie ma szlaban...
- Nie zaprzeczam.
- Gdyby nie Nicolas... nie zrobiłaby tej całej szopki.
- Również nie zaprzeczam.
- A jednak postanowiłeś ją ukarać za to, że się w kimś zakochała?
- To nie tak Cellie. Miłość nie wybiera i z tym każdy śmiertelnik musi się pogodzić. To my wybieramy miłość, to my kształtujemy według niej całe swoje życie za pomocą określonych idei, czy motywów przewodnich. Jest to najpiękniejsze uczucie, jakie kiedykolwiek ktokolwiek wymyślił.
Rozumiem sens zemsty. Rozumiem co zakłada i rozumiem, że są momenty w których jest konieczna.
Carrie została jednak ukarana za to, że pragnienie zemsty przesiąknęło ją do szpiku kości. Stała się dzięki temu kimś, kto zatracił jakiekolwiek realne spojrzenie na świat. Stała się kimś bezwzględnym, kimś pozbawionym uczuć, kimś kto nigdy, przenigdy nie będzie potrafił już nikogo kochać.
- Wybacz, ale chyba nie zrozumiałam puenty.
- Uczucia moja droga są potrzebne każdemu z nas, ale nie można się im dać całkowicie przejąć. Istniejemy i jesteśmy tego świadomi. Nie możemy się im całkowicie oddawać.

No to teraz wiem trochę, jak czuł się Jezus.
Wracając... Skoro już wykonaliśmy miniquesta, a szpital mamy z głowy... To teraz musimy obmyślić plan.
Neville chce od nas zamordowania czarodzieja w tym tunelu.
Azrael zapewne nam nie odpuści do końca planszy.
Neville chce kogoś uwolnić.
Mamy trójkącie Maxwell x Alysia x Czarny, którego środkiem jest Alysia, którą kocha Maksiu, a ona kocha Czarnego. To poważne. A idąc filozofią dawida z chatu, to Maxwell pocałował Czarnego, bo Maxwell pocałował Alysie, a Alysia pocałowała Czarnego.

No dobrze. Teraz mamy zabić któregoś z Siedmiu... czy tam Ośmiu, czy Sześciu... no, wiadomo, o co chodzi... w każdym razie, tego zrobić nie możemy. A jeśli Neville zobaczy, że nie próbujemy nic zrobić... będzie po nas. Trzeba się rozdzielić... ja, wraz z Artem, Celly i Alysią, wrócimy do Magixu i spróbujemy odwrócić jego uwagę udawaniem, że coś robimy. Reszta tymczasem spróbuje znaleźć portal dalej. Hadesie, mam nadzieję, że możesz dać nam jakąś podpowiedź?