gdzie kolejny rozdział... jestem spragniona dalszych rozdziałów

Oto po WIELKICH oczekiwaniach:

Rozdział 8!
Nowy przyjaciel

Lądowanie nad Ganges, przeciwieństwie do lądowania w Afryce przebiegło spokojnie i bez problemów. W indyjskiej dżungli unosił się zapach kwiatów lotosu i przeróżnych owoców, można było posłuchać śpiewu ptaków.
-Noo… Tu kret może oddychać! –powiedział do siebie Kretes –Dobra, Kornelek przed startem z podwórka dał nam kompas, i powiedział, wskaże nam drogę do Czarnej Łapy. Reksiu, może go wyjmij.
Reksio posłusznie wyciągnął z samolotu kompas i rzekł:
-Houhas hauchuhe hau Ganges! >Kompas pokazuje, że trzeba iść w stronę Gangesu!<.
-No to nie zwlekajmy, ruszajmy!
Po długim marszu przez dzikie odstępy, pies i kret dotarli nad wielką rzekę.
-Hał hał hidoł… >Piękny widok…<
Rzeczywiście, woda Gangesu w połączeniu z zachodzącym słońcem, tworzyło na taflach wody przepiękny, szmaragdowy kolor.
-No dobrze, ale nie widzę nigdzie nawet chatki z jakimkolwiek sługą tej Czarnej z resztą Łapy! – oznajmił zniecierpliwiony Kret.
-Hau, hau hop hau!
-No dobra, wejdę na drzewo po lianie.
Kretes chwycił za lianę.
-Coś ta liana zimna i śliska.
-Hi hi hau!
-Co mówisz Reksiu? Syczy?
Kretes natychmiast puścił „lianę” i oczom i goglom przyjaciół ukazała się wężowa głowa. Dwóch przyjaciół rzuciło do ucieczki. Na domiar złego, na ich drodze pojawił się żołnierz, i gdy już miał wycelować w naszych bohaterów strzelbą poczuł, że coś pełza mu koło nogi.
-Brrr… Kobra!
Reksio naraz, nie wiadomo czy z heroizmu czy tez z troski o awanturnika sięgnął po pistolet i w oka mgnieniu zestrzelił węża. Gdy bojownik ochłonął powiedział do Reksia:
-Kolego, będę ci wdzięczny do końca życia! –odrzekł pies.
-Dobra, dobra nie dla nas zaszczyty… - odpowiedział Kretes –Odpowiedz nam na parę pytań, po pierwsze czy pracujesz dla Czarnej Łapy?
-Owszem.
-Po drugie, jak się nazywasz?
-Mam na imię Mentos.
-Dziwne imię… Tak czy inaczej czy wiesz gdzie Twój szef ma bazę?
-Och tak!
- No to nas teraz do niego zaprowadzisz! –zakończył rozmowę Kretes.
-Będę towarzyszył wam teraz ciągle, bez uwagi na sytuację!
-Hau! >Dobrze!< -powiedział Reksio.

CO TERAZ KNUJE CZARNA ŁAPA? O TYM W ROZDZIALE 9!

Nooo wreszcie wróciłeś z opowiadaniem.
Pięknie. Masz talent do pisania 9/10.

Rozdział 9
W drodze do jądra

…czyli mówisz, że jesteście cudzoziemcami, i chcecie powstrzymać… -mówił Mentos.
-Tak, tak dokładnie. –powiedział Kretes. –No, ale miałeś powiedzieć co knuje Łapa.
-A no tak. Chodzi o to, że opracował baterie jądrowe, działające tak samo jak słoneczne, tyle że potrzebna jest magma z jądra ziemi.
-Hau… a hau hauhuje He henrgie? >Ciekawe… a jak pozyskuje się energie z jądra?< -zainteresował się Reksio.
-Magmę z jądra ziemi wlewamy za pomocą specjalnych rur zrobionych z magmo-odpornego materiału pomysłu szefa, skąd stopiona skała wlewa się do zbiorników energetycznych. W nich magma zamienia się w prąd o strasznie wysokim napięciu, który zasila broń naszego…
-Tak wiem, szefa.
-Echem… Laser zasilany magmą odbija się od ogromnych luster które ustawiliśmy na orbicie, a stąd prosto na wasze… gul… podwórko.
-Zrozumiałem sytuację nader wyraźnie… NIE BĘDĘ JUŻ NIGDY JADŁ MAKARONU ZROBIONEGO PRZEZ MOLLY!
-Hau!!! >Uspokuj się!!!<
-Dobrze i tak nie czas na mazgajstwo. Jak dostać się do jądra Mentos?
-Hmm… Kłopot w tym, że można przejść przez tunele wykopane przez nas, a Czarna Łapa wyznaczył za was nagrodę w wysokości… 100.000.000 $!
-To musiał mieć sporo odwagi. –zażartował Kretes.
-Hau hau! Hau hi hou! >Nie czas na gagi! Sytuacja rośnie z każdą chwilą!< -zainterweniował Reksio.
-Znam dobrze tę okolicę. Jest pewien skrót przez starą sztolnię. Dostaniecie się do jądra w pięć minut!
-To super! Nie marnujmy czasu! –odrzekł heroicznie Kretes.

PRZECZYTAJCIE ROZDZIAŁ 10-TY!

Przepraszam za długość rozdziału, ale jeśli się postaram w kolejny rozdziale będzie ilustracja! Co do talentu pisarkiego staram się, Dizel.

Rozdział 10
Niebezpieczeństwo

-A nie mówiłem? W pięć minut dojechaliśmy! –zachwalał swój pomysł Mentos.
-No… Ale mogłeś wziąć pod uwagę, że mam delikatny żołądek! Zaraz znowu zwymiotuję! –krytykował psa Kretes.
-Przepraszam. –bronił się Mentos.
-Hau hau hou hi-u? >Może byśmy zaczęli robotę?< -powiedział zniecierpliwiony Reksio.
-Dobra, chodźmy. – odrzekł Mentos.
Po pewnym czasie trzech towarzyszy znalazło się przy generatorze energii magmowej. Po stwierdzeniu, że teren jest bezpieczny przycupnęli przy stercie beczek i zaczęli obmyślać plan.
-Ok., powiem wam co należy zrobić… a gdzie jest Kretes?
Kretes nie zamierzał czekać na instrukcje i niewiele myśląc poszedł żwawym krokiem w stronę generatorów.
-Stój, kretyku! –Mentos w samą porę złapał go za rękę –Nie można tam iść póki nie masz skafandra! Przy urządzeniach panuje przeogromna temperatura, został by z ciebie tylko dym!
-Ups… Che, che… -Kretes był nieco zmieszany.
-Skoro już wszyscy obecni przedstawię plan:
-Kretes, skombinuj coś i odłącz zasilanie: gdy nas odkryją system obronny nie będzie działał i będziemy mogli spokojnie „zrobić swoje”.
-Dobra! –potwierdził kret.
-Reksiu, ty i ja znajdziemy skafandry, dynamit: podłożymy przy którymś z generatorów dynamit, a po pewnym czasie maszyny szefa będą do niczego… ale po tym lepiej wziąć nogi za pas, bo magma może i nas pochłonąć!
-Hauhałem! >Zrozumiałem!<
-Dobra rozpoczynamy akcję! –zakończył Mentos.
Wszystko przebiegało po myśli naszych bohaterów. Kretes wyłączył zasilanie, a Mentos i Reksio podłożyli materiał wybuchowy po urządzenia.
-No to teraz… spadamy! –krzyknął Kretes.
Niestety, nie umknęli daleko spotkali… Czarną Łapę we własnej osobie!
-Co myślicie, że możecie bezkarnie niszczyć mi plan zemsty na tym parszywym kogucie Korneliuszu?! To się doczekaliście… -zagroził pies i momentalnie znikł.
Na raz, nasi podróżnicy poczuli, że zapadają się pod ziemię. Wylądowali w wagoniku na węgiel, jednak Kretes nie zdążył… z tyłu zaczęła płynąć szybki strumienie magma.
-Szybko Kretes, wskakuj! –poganiał go Mentos.
Kretes zdążył tylko chwycić za tył wagonu. Zaczęła się desperacka walka z czasem. Były szalone pętle, korkociągi, krzywe tory… wszystko groziło wykolejeniem. Przez całą trasę Kretes „latał” z tyłu wagonu i nieraz go mdliło…
Po wielu niefortunnych sytuacjach przyjaciele zobaczyli w oddali światło.
-Hauhało hę! Hauhało! >Udało się! Udało!< -cieszył się Reksio.
-Nie ciesz się na zapas! Czuję, że lawa powoli liże mi okolicę ogonka! Nie zdążymy!!! –tracił wiarę Kretes.
Na szczęście nie miał racji i naszym herosom udało się uciec, doszli do samolotu i polecieli do domu.
-Należy mi weekend! –zagroził Kretes.

NIE MYŚLCIE ŻE TO KONIEC! ROZDZIAŁ 11-STY CZEKA!

Przepraszam za brak ilustracji.

SUPER!!!10000000000000000000000000000000000000000000/10!Humor,wiesz co wjakiej chwili napisać,no po prostu SUPER!!!!!!!!!!Przeczytałem dopiero do 3 rozdziału, ale już jest SUPER!Tak trzymaj

Czytałem wszystkie 10 rozdziałów i daje Ci tyle ile rozdziałów 10/10
Czekam na rozdział 11

Mam nadzieje źe będzie jeszcze w lutym.

Czytałem wszystkie Rozdziały Po prostu B-O-M-B-O-W-E super 10/10 Szkoda że nie Można postawić wyszej Oceny

Tu HEROS!

Bardzo wszystkich czytelników mojego opowiadania przepraszam za ślimaczą pracę nad kolejnymi rozdziałami. Robię wszystko co mogę, ale w ostatnich tygodniach mam bardzo mało czasu na odwiedzanie tego forum. Obiecuję jednak, że niedługo pojawi się kolejny rozdział.

Na razie trzymajcie za moje pomysły (i poczucie humoru ) kciuki!

Z poważaniem
HEROS

Rozdział 11

Festyn i porwanie

Minęło kilka dni od powrotu Reksia, Kretesa i ich nowego kompana Mentosa na podwórko. Po zniszczeniu kolejnej śmiercionośnej broni Czarnej Łapy wszyscy świętowali jak nigdy w swoim życiu.
Przyjaciele urządzili na podwórku „Festyn Radości” i zaprosili na niego wszystkich mieszkańców zagrody. Siostry Kornelka i Wynalazcy, dwa robaki, barana Ryszarda. Nie zapomnieli nawet o Dizlu. Opowiem o przygotowaniach do tej wielkiej uroczystości.

Molly wraz Kari Matą przygotowały „spaghetti Ala kret” , wiśnie w czekoladzie, sok agrestowy, ciastka i rosół, przy czym Koguty protestowały, że nie będą jadły bobratymców. Wszystko to przeniosły na wielki stół który przyozdobiły kwiatami. Niestety Ryszardowi zebrało się na żarty i je zjadł.

Reksio, Kretes i Mentos zawiesili między dachem domu, a drzewem przy stawie długie sznury na których zawiesili różnokolorowe chorągwie. Było przy tym dość dużo roboty, ponieważ Reksio miał tylko trzy palce połamał niemal wszystkie gwoździe, a Kretes przez nieuwagę walnął z nadkrecią siłą w swój kciuk i spadł z drabiny. Na szczęście prócz tego, że wpadł pupą w miskę i chodził tak po całym podwórku póki się nie zorientował, nic się nie stało.

Pod koniec pracy koguty włączyły szafę grającą i zaczęła się zabawa. Wszystko ciągnęło się do samej nocy. Po imprezie wszyscy rozeszli się do swoich domów i zasnęli.

Na następny dzień Molly wstała wcześnie. Podeszła do Reksia i obudziła go.
-Reksiu, mam tu jeszcze trochę soku z agrestu. Dam go Kari Macie. Gdzie ona jest?
-W budzie. Pójdę z tobą.
Jednak gdy tam poszli Kari Maty tam nie było. Na posłaniu leżała kartka:

„Jeśli chcesz jeszcze zobaczyć swoją Kari Matę,
przyjedź na Antarktydę. Tam już na pewno nie powstrzymasz
mnie przed zniszczeniem podwórka!”

C.Ł.

Reksio, smutny jak nigdy usiadł na kanapie i spuścił głowę.

CZY WALKA REKSIA Z CARNĄ ŁAPĄ ZAKOŃCZY SIĘ NA ANTARKTYCE?
TO W KOLEJNYCH ROZDZIAŁACH!

Moja ocena 40/20!

Mój brat HEROS chciał przekazać, że w kolejnych rozdział Reksio będzie (nareszcie!) po ludzku!

Rozdział 12

Przystanek: Antarktyda

-Noo... Teraz sobie ten łotr namotał! -krzyknął z oburzenia Kretes.
-Pomóżcie mi! Ona jest dla mnie jak... -szlochał Reksio.
-Spokojnie, Brachu! -pocieszył psa Mentos -Jesteś przecież dzielny pies!
Wszyscy mieszkańcy podwórka zebrali się w warsztacie.
-Wiemy o co walczymy! -zaczął Kornelek - O życie nasze, o honor, o Kari Matę, o...
-Bla, bla, bla... Przestań trzepać językiem tylko powiedz jak możemy odbić Reksiowi żonę, rosole jeden! - uniósł się Kretes.
-Dobra, dobra! Chciałem was tylko podnieść na duchu. Otóż, aby pokonać Czarną Łapę na zawsze i uratować Kari Matę musimy ułożyć zrozumiały i strategiczny plan działania w którym musimy wziąść udział wszyscy -powiedział Korneliusz -Braciszku, przynieś papier i ołówek. Wypiszemy plan odbicia.
***
Po wypisaniu wszystkich ważnych punktów w planie Kornelek wyczytał wszystko co się w nim znajdowało.

"Plan odbicia i zniszczenia.

1.Wylądowanie Reksia, Kretesa i Mentosa na Kontynencie.
2.Wylądowanie Wynalazcy, Molly i Mnie.
3.Przemieszczenie się psów i kretyka do bazy."

-Ej, ej, ej! -przerwał czytanie Kretes -Kogo nazywasz "kretykiem"!?
-Ups! Przepraszam zaraz to poprawię.

"...się psów i kreta do bazy.
4.Wpuszczenie Dizla do bazy i..."

-Zara! A gdzie jest Dizel? -spytał się Mentos.
-Jestem, jestem! -sapał zwierzak.
-Co się stało?
-Słuchałem co w trawie piszczy, a ponieważ Rysiek jadł obiad odgryzł mi ucho i pobiegłem do lekarza...
-Fuj! -zniesmaczył się Kornelek - W każdym razie słuchajcie dalej...

"4.Wpuszczenie Dizla do bazy i wyłączenie przez niego alarmu.
5.Wejście wszystkich do bazy.
6.Wyłączenie broni."

-A, kto ją wyłączy? -spytała się Molly.
-Nieważne. Kto będzie mógł...-powiedział Kornelek.
-Już wiem kto to będzie... -westchnął Kretes.

"7.Uwolnienie Kari Maty.
8.WIAĆ!!!"

-Noo... Ten punkt podoba mi się najbardziej!
-Zaczynamy akcję -zakończył zebranie Wynalazca.

KOLEJNY ROZDZIAŁ NIEBAWEM!

Tym razem było za krótko,ale humoru nie zabrakło 9/10....

To moje najlepsze opowiadanie jakie kiedy kolwiek czytałem 10/10 humor, przygoda, akcja wszystko jest:D