Czarny spojrzał na oddalającą się Carrie, upewnił się, że hałas nie ściągnie jej z powrotem, po czym schylił się i spróbował podważyć jeden z kafelków, paneli, klepek czy co tam pokrywało podłogę sztyletem.

Art też se zaczął kopać.

Art był gotowy do odparcia jakiegokolwiek ataku.

Nietoperz spojrzał w dół, złożył skrzydła i wylądował obok Sir Sera.

A więc biały pokój bez klamek zapewne.

Lalaal, Autor był gotowy odeprzeć atak.

Czarny myślał szybko. Domyślał się, że jeśli jego lustrzane odbicie się zabije, to samo czeka jego. Wątpił też, by mógł stłuc lustro bez narażania się na szwank... ale trzeba zaryzykować. Podrzucił swoją broń do góry, zręcznie złapał za ostrze, po czym cisnął sztyletem w lustro z całej siły, stojąc w bezpiecznej odległości.

A więc trafili do byłego więzienia Slendera, przynajmniej tego, którego znają. Lustrzane odbicia są realnym zagrożeniem - stwierdził niczym amerykańscy naukowcy. A co mu tam - uderzył lustro z całej siły mając nadzieję, że to go nie zabije.

Art patrzył, jak jego odbicie szeroko się uśmiecha.

Art podniósł to, co było najbliżej - czyli olexa, sorry stary... - i cisnął nim w lustro, rozbijając je. Oczywiście zrobił to tak, by Olexo przeżył.

Czarny spojrzał jeszcze raz na lustro. Myśl, pomyślał, myśl... co tu zrobić? Nie może po prostu czekać. Trzeba się ratować... ale jak?
Sztylet przeszedł na wylot przez lustro... może to samo stanie się z innymi przedmiotami? Widząc kowadło spadające na Olexa, podleciał i spróbował je złapać z bezpiecznej odległości (tzn. z takiego miejsca, by w razie czego go nie przygniotło), po czym cisnąć w jego sobowtóra (wolał nie sprawdzać na własnym, znajdzie się coś innego). Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z jego planem, będą mieli z głowy jednego z doppelgangerów.

Art zaczął tańczyć makarenę, patrząc na pozostałych, jakby chciał powiedzieć "Spokojnie, wiem co robię". Chciał sprawdzić, jak zareagują odbicia.

Heh... Ten niezręczny moment, kiedy nie wiesz co zrobić, bo nie masz skrzydeł, a twoje własne lustrzane odbicie chce cię zabić... Hmm...
Autor wiedział, że i tak nic kreatywnego i fajnego nie zrobi. Zaczął opowiadać swojemu sobowtórowi o Boczke, Kiełbasie, Lordzie Kapuście, Mobabie, Pelagii Górskiej, Sagatorze Temove, Kaszance, a nawet o Kiszcze. Wątpił, by jego sobowtór wytrzymał tą randomową, okultystyczną i dziwną spółkę. No i zaśpiewał mu też SPAJDER DOOG. Może to zniszczy lustra?